Relevance of interleukin 1 receptor antagonist intron 2 polymorphism in Italian MS patients

Sciacca, Francesca L.; Ferri, Cinzia; Vandenbroeck, Koen; Veglia, Fabrizio; Gobbi, Claudio; Martinelli, F.; Franciotta, Diego; Zaffaroni, Mauro; Marrosu, M. G.; Martino, Gianvito; Martinelli, V.; Comi, Giacomo Pietro; Canal, N.; Grimaldi, Luigi Maria Edoardo

doi:10.1212/wnl.52.9.1896

Cited by 73 publications

(27 citation statements)

References 7 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…A common variable number of tandem repeat (VNTR) polymorphism in the human IL-1Ra gene has been associated with autoimmune or inflammatory diseases [20, 21]. In contrast, similar associations have not been consistently related to polymorphisms in the gene coding for IL-1 agonist.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Relevance of Interleukin-1 Receptor Antagonist Intron-2 Polymorphism in Ischemic Stroke

et al. 2003

View full text Add to dashboard Cite

Evidence of inflammatory phenomena associated with atherosclerotic plaques is extensive. Interleukin-1 (IL-1) is one of the key modulators of the inflammatory response, and its activity is critically regulated by its receptor antagonist (IL-1Ra). A variable number of tandem repeats (VNTR) in intron 2 of the human IL-1Ra shows a common polymorphism that has been related to different production of IL-1Ra and IL-1 proteins. In monocytes, the less common allele 2 has been associated with an increased production of IL-1Ra and a decreased production of IL-1. Moreover, a cooperative effect with a C to T polymorphism in the promoter of IL-1β gene (C^–511→T) has been described. In the present study, we investigated the frequency of these polymorphisms in 110 subjects who survived an ischemic stroke, in 101 healthy age-matched individuals, and in a population-based sample of 1,303 healthy Italians. The frequency of the IL- 1Ra 1/1 genotype was significantly higher in stroke survivors with respect to age-matched controls (77.2 and 45.5%, respectively; p < 0.001), and to the wide group of healthy Italians (77.2 and 51.9%, respectively; p < 0.001). As expected, the estimated frequency of the IL-1Ra allele 1 (Ra*1 allele) in stroke survivors was higher than in age-matched controls (0.851 and 0.664, respectively; p < 0.001) and in healthy Italians (0.851 and 0.717, respectively; p < 0.001). Thus, ischemic stroke survivors that carry the Ra*1 allele showed a strong association with the disease with respect to age-matched controls [odds ratio (OR) = 3.905; 95% confidence interval (CI), 2.110–7.229] and healthy Italians [OR = 3.256 (95% CI, 1.971–5.379)]. No significant association was seen for the IL-1β (C^–511→T) polymorphism. However, in stroke survivors, an association between the Ra*1 allele and the C allele of the IL-1β (-511) polymorphism was found (p < 0.001). Our results implicate the IL-1Ra gene in the susceptibility to ischemic stroke, and suggest that IL-1Ra genotyping may be useful in the identification of patient subgroups for pharmacological intervention in IL-1 production or actions.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Relevance of Interleukin-1 Receptor Antagonist Intron-2 Polymorphism in Ischemic Stroke

et al. 2003

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…The IL-1 gene cluster on chromosome 2q contains three related genes within a 430 kb region, IL-1A, IL-1B and IL-1RN, which encode for the pro-inflammatory cytokines IL-1α and IL-1β, as well as their endogenous receptor antagonist IL-1ra, respectively (24). IL-1β is upregulated in the presence of H pylori and plays a central role in initiating and amplifying the inflammatory response to this infection (26)(27)(28)(29)(30). IL-1β is also an extremely potent inhibitor of gastric acid secretion (10,11,31).…”

Section: Genetic Polymorphisms In the Il-1 Gene Cluster Increase The mentioning

confidence: 99%

The Role of Interleukin‐1Beta and Other Potential Genetic Markers as Indicators of Gastric Cancer Risk

Troost

Hold

Smith

et al. 2003

Canadian Journal of Gastroenterology and Hepatology

View full text Add to dashboard Cite

Helicobacter pylori infects half of the world's population, and is associated with asymptomatic gastritis and also with more serious conditions such as peptic ulcer disease and gastric carcinoma. The clinical outcome is largely dependent on the severity and distribution of the H pylori-induced gastritis, but the pathogenesis remains poorly understood. Bacterial virulence factors and environmental influences contribute to the pathogenesis, but do not explain the divergent outcomes. There is emerging evidence that host genetic factors play a key role in determining the clinical outcome of H pylori infection. In particular, proinflammatory genotypes of the interleukin-1 beta (IL-1β) gene are associated with an increased risk of gastric cancer and its precursors. The effects are most likely mediated through the induction of hypochlorhydria and severe corpus gastritis with the subsequent development of gastric atrophy. The roles of IL-1β and other host genetic factors in the pathogenesis of H pylori related cancer are discussed in this article. Key Words: Gastric cancer, Helicobacter pylori, Interleukins, Molecular epidemiology, Polymorphisms Le rôle de l'interleukine-1 béta et d'autres marqueurs génétiques potentiels comme indicateurs de risque de cancer gastriqueLe Helicobacter pylori infecte la moitié de la population mondiale et s'associe à une gastrite asymptomatique ainsi qu'à des pathologies plus graves, comme l'ulcère peptique et le carcinome gastrique. L'issue clinique dépend en grande partie de la gravité et de la répartition de la gastrite causée par le H pylori, mais la pathogenèse demeure mal comprise. Des facteurs de virulence bactérienne et des influences environnementales contribuent à la pathogenèse, mais n'expliquent pas les issues divergentes. Selon des données émergentes, des facteurs génétiques de l'hôte jouent un rôle essentiel dans la détermination de l'issue clinique d'une infection à H pylori. En particulier, les génotypes pro-inflammatoires du gène interleukine béta-1 (IL-1ß) s'associent à un risque accru de cancer gastrique et de ses précurseurs. Les effets sont plus probablement assistés par l'induction d'hypochlorhydrie et d'une gastrite du corps grave suivies par l'apparition d'une atrophie gastrique. Le rôle de l'IL-1ß et d'autres facteurs génétiques de l'hôte dans la pathogenèse du cancer relié au H pylori est abordé dans le présent article.

show abstract

“…Φαίνεται ότι η συνδυασμένη κληρονόμηση του αλληλόμορφου-2 του IL-1RΝ και του DRB1*1501 αλληλόμορφου του HLA αυξάνει αθροιστικά την επιρρέπεια προς εκδήλωση της RR μορφής της ΣΚΠ, εντούτοις η αύξηση αυτή δεν αρκεί για να εξηγήσει τον αυξημένο κίνδυνο που προκύπτει μέσα από τις μελέτες οικογενειών. Όσον αφορά στη βαρύτητα της νόσου, η παρουσία ενός συγκεκριμένου αλληλόμορφου του IL-1RN (VNTR) γενετικού πολυμορφισμού βρέθηκε να συνδέεται με τη βαρύτητα της νόσου σε επτά μελέτες (de la Concha EG, 1997, Sciacca FL, 1999, Schrijver HM, 1999& 2003, Feakes R, 2000, Kantarci OH, 2000, Luomala M, 2001, Mann CL, 2002, σε τρεις από τις οποίες μόνο σε συνδυασμό φορείας με την IL-1B. Συγκεκριμένα, ασθενείς με το συνδυασμό φορέας IL-1RN*2/μη φορέας IL-1B (+3953)*2 παρουσίαζαν υψηλότερο ρυθμό επιδείνωσης και προόδου της αναπηρίας τους, όπως αυτή μετράται με την κλίμακα EDSS στη μελέτη του Schrijver και των συνεργατών του (Ολλανδία) και στη μελέτη του Luomola και των συνεργατών του (Φινλανδία), ενώ στη μελέτη του Mann και των συνεργατών του (Μ. Βρετανία) μικρότερη επιδείνωση εμφάνιζαν οι ασθενείς με το συνδυασμό φορέας IL-1RN*2/ μη φορέας IL-1B (+3953)*1.…”

Section: IIunclassified

“…Μέχρι σήμερα, συσχέτιση του IL-1RN (VNTR) γενετικού πολυμορφισμού και της επιρρέπειας προς εκδήλωση ΣΚΠ έχει καταδειχθεί σε επτά μελέτες (Crusius JB, 1995, de la Concha EG, 1997, Sciacca FL, 1999, Luomala M, 2001, Mann CL, 2002, Dincic E, 2006. Ο Crusius και οι συνεργάτες του (Crusius JB, 1995) ανέφεραν συσχέτιση του IL-1RN*2 με τη ΣΚΠ στην Ολλανδία.…”

unclassified

“…Ο Crusius και οι συνεργάτες του (Crusius JB, 1995) ανέφεραν συσχέτιση του IL-1RN*2 με τη ΣΚΠ στην Ολλανδία. Αντίθετα, η Dincic και οι συνεργάτες της (Dincic E, 2006) παρουσίασαν στοιχεία της συσχέτισης μεταξύ των μη-φορέων IL-1RN*2 και της ΣΚΠ στη Σερβία Μαυροβούνιο, ενώ ο Sciacca και οι συνεργάτες του (Sciacca FL, 1999) βρήκαν συσχέτιση του IL-1RN*1 με τη ΣΚΠ στην…”

unclassified

See 1 more Smart Citation

Μελέτη Πολυμορφισμών Των Γονιδίων Των Κυτταροκινών Σε Ασθενείς Με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Αγγελάκης¹

View full text Add to dashboard Cite

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία αυτοάνοση, φλεγμονώδης και απομυελινωτική, χρόνια νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και παρ’ ότι η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή, φαίνεται ότι καθορίζεται από συνδυασμό γενετικών και επίκτητων παραγόντων. Η ιντερλευκίνη (ΙL) 1β (IL-1β) ανήκει στις προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες με πλειοτροπική δραστηριότητα, που κυρίως περιλαμβάνει την επαγωγή της κυτταρικής αύξησης και διαφοροποίησης των T- και Β- λεμφοκυττάρων. Στη ΣΚΠ η δράση της εκφράζεται μέσω των μακροφάγων και των κυττάρων της μικρογλοίας εντός των απομυελινωτικών πλακών και συμμετέχει ενεργά στην εμφάνιση τους στο ΚΝΣ. Την παθολογική δράση της IL-1β ανταγωνίζεται ο ανταγωνιστής του υποδοχέα της IL-1 (IL-1Rα), με αποτέλεσμα, η βιολογική δράση της IL-1 να μην εμφανίζεται τόσο στη φυσιολογική, όσο και στην παθοφυσιολογική ανοσιακή και φλεγμονώδη απάντηση. Η IL-2 είναι μία από τις πιο σημαντικές ανοσορυθμιστικές κυτταροκίνες με προφλεγμονώδη και αντιφλεγμονώδη δραστηριότητα, προάγοντας τον πολλαπλασιασμό των T- λεμφοκυττάρων κατά τη διάρκεια όλων των διαμεσολαβητικών αντιδράσεων. ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να διερευνηθεί, για πρώτη φορά, σε Έλληνες ασθενείς με ΣΚΠ, η πιθανή συσχέτιση των κάτωθι γενετικών πολυμορφισμών: 1) TaqI +3953 C/T, του 5ου εξονίου του γονιδίου της IL-1B, 2) AvaI -511 C/T, του υποκινητή του γονιδίου της IL-1B, 3) 86bp VNTR πεντ–αλληλικού, του 2ου ιντρονίου του γονιδίου του IL-RΝ, 4) MwoI +114 G/T, του 1ου εξονίου του γονιδίου της IL-2 και 5) BfaI -384 G/T, του υποκινητή του γονιδίου της IL-2, τόσο με την επιρρέπεια προς εκδήλωση ΣΚΠ, όσο και με επιμέρους κλινικές παραμέτρους της νόσου. YΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Μελετήθηκαν 397 διαδοχικοί ασθενείς με ΣΚΠ και 375 υγιείς μάρτυρες με ίδια περίπου κατανομή φύλου και ηλικίας, από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Η διάγνωση των ασθενών πραγματοποιήθηκε στη Νευρολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, σύμφωνα με διεθνή κριτήρια. Η ανικανότητα τους υπολογίσθηκε με βάση την κλίμακα EDSS του Kurtzke, ενώ για την εκτίμηση του δείκτη της αναπηρίας σε σχέση με το χρόνο, χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα MSSS (The Multiple Sclerosis Severity Score). Οι ασθενείς με τη μορφή της νόσου που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις (RR) και αυτοί με τη δευτεροπαθώς προϊούσα (SP) μορφή, ταξινομήθηκαν μαζί ως «παροξυσμικής έναρξης» και είναι αυτοί που τελικά μελετήθηκαν, καθώς αποτελούσαν και τη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών (n=351). Η ανίχνευση των πολυμορφισμών που μελετήθηκαν πραγματοποιήθηκε με τις μεθόδους της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), του πολυμορφισμού μήκους περιοριστικού θραύσματος (RFLP) και της ηλεκτροφόρησης σε πηκτή αγαρόζης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι συγκεκριμένοι πολυμορφισμοί δεν σχετίζονται με την πιθανότητα εκδήλωσης της ΣΚΠ, ούτε με επιμέρους κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου, σε Έλληνες ασθενείς της Κεντρικής Ελλάδας.

show abstract

Relevance of interleukin 1 receptor antagonist intron 2 polymorphism in Italian MS patients

Cited by 73 publications

References 7 publications

Relevance of Interleukin-1 Receptor Antagonist Intron-2 Polymorphism in Ischemic Stroke

Relevance of Interleukin-1 Receptor Antagonist Intron-2 Polymorphism in Ischemic Stroke

The Role of Interleukin‐1Beta and Other Potential Genetic Markers as Indicators of Gastric Cancer Risk

Μελέτη Πολυμορφισμών Των Γονιδίων Των Κυτταροκινών Σε Ασθενείς Με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Contact Info

Product

Resources

About