Representation of Teachers in Turkish Nationwide Newspapers

Abstract

The study seeks to unveil how Turkish nationwide newspapers represent teachers and the teaching profession. By this means, three Turkish national dailies (Hürriyet, Sabah and Sözcü) were included in the research sample. The sample was decided according to the criteria of circulation numbers, ownership and political stance. The period between 1 September 2017 and 31 January 2018 was the nearest school term to the time of conducting the analysis. Therefore, the news items published throughout that term were included in the study. The news items were gathered from the PRNet digital news archive and the keyword "öğretmen" ("teacher") was chosen in order to reach the most appropriate text material. During the analysis, the news items that can create sympathetic ideas about teachers were coded as positive. News content with a pessimistic tone was categorized as negative coverage. Furthermore, the items that do not have the capacity to create any emotions or thoughts were coded as neutral. Under these categories, there are themes and topics. The newspapers of the research sample include different kinds of news items that can receive attention from readers. It was found out in the analysis that there is no meaningful difference among newspapers on the representation of positive news items. Most positive items tend to cover some useful activities and actions that are run by teachers. Sözcü, and in some cases Hürriyet, published more negative covered reports. These items often refer to some critique targeting political power. Some negative reports have an offensive language and generalizing tone. This kind of style empowers the negative perception of the coverage. Inevitably, this kind of content harms the image of teachers in society.

Eğitim Kurumlarında Karşılaşılan İstenmeyen Davranışların Basında Çıkan Haberler Aracılığıyla İncelenmesi

“…Türkiye'de eğitim kurumlarındaki istenmeyen davranışlara ilişkin haberlerin incelendiği çeşitli çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmalardan bazıları öğrenciden öğrenciye şiddeti (Bulut, 2008a), bazıları öğretmenden öğrenciye şiddeti (Bulut, 2008b), bazıları öğretmen ve yöneticilerin etik dışı davranışları ve medyadaki imajı (Akbaba-Altun ve Kirkit, 2005;Kahveci ve Paksoy, 2019;Kuru-Çetin ve Demirkasımoğlu, 2015;Polat ve Ünişen, 2016), bazıları ise okuldaki tüm şiddet davranışlarını (Çubukçu ve Dönmez, 2014;Süngü, 2013;Yüce ve Çoban, 2019) incelemişlerdir. Bu çalışmalarda öğrenciye yönelik fiziksel şiddet, öğrenci kavgaları, öğrenciye yönelik cinsel taciz ve istismar davranışları ve okul çalışanlarına yönelik şiddet davranışları daha yaygın olarak rapor edilmiştir.…”

“…Bu konuda basının genel yaklaşımı, küçük şehirleri ve şiddet içermeyen unsurları göz ardı ederek özellikle büyük şehirlere ve şiddet olaylarına odaklanmaktır (Rhineberger-Dunn, 2013). Benzer şekilde Türkiye'de çıkan ulusal gazetelerde de öğrenciye karşı cinsel taciz, fiziksel ve psikolojik şiddet haberlerine daha fazla yer verilmektedir (Çubukçu ve Dönmez, 2014;Kahveci ve Paksoy, 2019;Kuru-Çetin ve Demirkasımoğlu, 2015). Oransal olarak gerçek yaygınlıktan farklı olarak sunulan bu durum, basına güvenen ebeveynleri tedirgin etmekte, ayrıca haberlerde uygulanabilir çözümlere yer verilmemesi nedeniyle de kendi çözümlerini aramaya sevk etmektedir (Elrod ve Rubin, 1993).…”