Wprowadzenie i cel pracy. Konsekwencją zwiększonej dostępności oraz częstotliwości wykonywania badań obrazowych stanowi coraz powszechniejsza diagnoza guzków tarczycy. Ogniskowe zaburzenia echostruktury w badaniu ultrasonograficznym mogą być widoczne u ponad połowy badanych pacjentów. Celem pracy jest próba przedstawienia najistotniejszych informacji na temat guzków tarczycy w sposób przydatny dla codziennej praktyki klinicznej lekarza, niezależnie od specjalizacji. Skrócony opis stanu wiedzy. Podstawą algorytmu diagnostycznego przy podejrzeniu obecności zmian ogniskowych tarczycy jest dokładne badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta. Należy ocenić ryzyko choroby nowotworowej gruczołu tarczowego, biorąc pod uwagę narażenie na czynniki zewnętrzne oraz wywiad rodzinny. Szczególną czujność onkologiczną powinny wzbudzić zaburzenia symetrii, rozmiaru i konsystencji gruczołu oraz obecność twardych, niebolesnych i nieprzesuwalnych okolicznych węzłów chłonnych. Guzki tarczycy mogą manifestować swoją obecność, dając objawy miejscowe, związane głównie z dolegliwościami uciskowymi, oraz objawy ogólnoustrojowe, wynikające z zaburzonej produkcji hormonów. Objawy uciskowe wiążą się z ograniczeniem światła przełyku, dusznością oraz chrypką. Badanie USG, TSH oraz BACC tarczycy stanowią podstawowe narzędzia warunkujące odpowiednie postępowanie terapeutyczne, które może opierać się na prostej obserwacji po resekcję chirurgiczną. Podsumowanie. Kluczową rolą lekarza jest wyodrębnienie pacjentów z istotnym prawdopodobieństwem procesu złośliwego. Obecnie stosowane metody diagnostyczne guzków tarczycy w większości przypadków umożliwiają trafną diagnozę, pozwalając oszczędzić zbędnych interwencji chirurgicznych pacjentom z rozpoznaniem zmian łagodnych.