Role of Prefrontal Cortex Dopamine and Noradrenaline Circuitry in Addiction

Carboni, Ezio; Cadeddu, Roberto; Carta, Anna R.

doi:10.5772/51221

Cited by 2 publications

(3 citation statements)

References 281 publications

(267 reference statements)

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Carboni et al postulated a top-down theory of behavior control in which the lateral PFC controls different domains of behavior, the content of which may vary depending on the subcortical area involved. 9 According to the authors, dopamine innervations in the PFC are localized to the prelimbic and infralimbic cortex, whereas acetylcholine and serotonin have wide contacts in the PFC. Dopamine innervation is via the ventral tegmental area, which projects to cortical deep layers.…”

Section: Dopamine Physiologymentioning

confidence: 99%

“…As the density of the D1/D5-type receptors is considerably greater than that of the D2 receptors in the PFC, the former are thought to be crucial in suppressing sustained neuronal firing that takes place during working memory activity. 10 Carboni et al 9 discussed the implications of differences in activity of the COMT gene, where the less active COMT met 158 allele is associated with approximately 75% reduction in dopamine methylation and increased dopamine function, linked with improved working memory, executive functioning, and attention control, but also a higher risk for anxiety, whereas the COMT val 158 allele is associated with decreased dopamine availability. 9 …”

Section: Dopamine Physiologymentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Applications of pharmacogenetics in children with attention-deficit/hyperactivity disorder

Lévy¹

2014

PGPM

View full text Add to dashboard Cite

This review examines molecular genetic studies shown to be of importance in the etiology of attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and contrasts prefrontal versus sub-cortical mechanisms. Although these mechanisms are not completely dissociated, an understanding of prefrontal dopaminergic/noradrenergic versus subcortical D1/D2 receptor mechanisms is useful for studies of diagnosis versus potential adverse effects. Dopamine physiology, dopamine receptor studies, alpha-2 agonist studies, and dopamine transporter and potential new therapies are reviewed. Further understandings of molecular mechanisms involved in etiology versus treatment and adverse effects should help personalize the treatment of ADHD.

show abstract

Section: Dopamine Physiologymentioning

confidence: 99%

Section: Dopamine Physiologymentioning

confidence: 99%

Applications of pharmacogenetics in children with attention-deficit/hyperactivity disorder

Lévy¹

2014

PGPM

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Οη θχξηνη ζηφρνη απηνχ ηνπ ληνπακηλεξγηθνχ ζπζηήκαηνο είλαη ν κεησπηαίνο, ελδνξηληθφο θαη ν νζθξεηηθφο θινηφο (Felten and Sladek, 1983 (Carboni et al, 2012). (Carboni et al, 2007).…”

Section: γ-Aκηλνβνπηπξηθό νμύ (Gaba)unclassified

Επίδραση Των Κανναβινοειδών Στο Ντοπαμινεργικό Σύστημα Του Εγκεφάλου Επίμυος

Fanarioti¹,

Φαναριώτη²

View full text Add to dashboard Cite

Το ενδογενές σύστημα των κανναβινοειδών αλληλεπιδρά σε μεγάλο βαθμό με τα νευροδιαβιβαστικά συστήματα του εγκεφάλου και φαίνεται να εμπλέκεται σε διάφορες λειτουργίες συμπεριλαμβανομένης της ρύθμισης του κυκλώματος των βασικών γαγγλίων καθώς και της κινητικής συμπεριφοράς. Με την παρούσα εργασία μελετήσαμε την επίδραση της οξείας και χρόνιας επίδρασης του μη εκλεκτικού αγωνιστή του CB1 υποδοχέα των κανναβινοειδών, WIN55,212-2, στην ειδική δέσμευση καθώς και στα επίπεδα mRNA των υποδοχέων και μεταφορέα της ντοπαμίνης καθώς και των GABAA υποδοχέων στον προμετωπιαίο φλοιό (PFC), το ραβδωτό, τον επικλινή πυρήνα (NΑc), τη μέλαινα ουσία (SN) και το κοιλιακό καλυπτριδικό πεδίο (VTA). Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήσαμε τρια μοντέλα χορήγησης του κανναβινοειδικού αγωνιστή. Στο πρώτο μοντέλο, οι επίμυες δέχθηκαν ενδοπεριτοναϊκή ένεση του WIN55,212-2 (0, 0,.1, 0.,3, or ή 1 mg/kg) για 20 συνεχόμενες ημέρες, οπότε και τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν, απομονώθηκαν οι εγκέφαλοι και προετοιμάστηκαν για τα πειράματα της in vitro αυτοραδιογραφίας και in situ υβριδοποίησης για τους ανωτέρω ντοπαμινεργικούς και GABAεργικούς δείκτες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συστηματική χορήγηση του αγωνιστή προκάλεσε μειωμένα επίπεδα mRNA των D2 αυτοϋποδοχέων στις περιοχές της SN και του VTA και αυξημένα επίπεδα ειδικής δέσμευσης και mRNA για τους D1 υποδοχείς στον NAc. Επιπλέον, στην περιοχή της SN παρατηρήθηκαν μειωμένα επίπεδα ειδικής δέσμευσης και mRNA για τον μεταφορέα της ντοπαμίνης (DAT). Στο δεύτερο μοντέλο χορήγησης πραγματοποιήθηκε χρόνια χορήγηση (20 ημέρες) του WIN55,212-2 σε στη δόση 1 mg/kg και εν συνεχεία οι επίμυες απείχαν από τον αγωνιστή για διάστημα 7 ημερών. Την τελευταία ημέρα της αποχής τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν και ακολούθησαν πειράματα in vitro αυτοραδιογραφίας και in situ υβριδοποίησης για τους υποδοχείς και μεταφορέα της ντοπαμίνης, την υδροξυλάση της τυροσίνης (ΤΗ) καθώς και για τους CB1 υποδοχείς στις προαναφερθείσες περιοχές. Στα αποτελέσματα μας παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση των ειδικών θέσεων δέσμευσης για τους υποδοχείς ντοπαμίνης D1 και D2 στην περιοχή του μετωπιαίου φλοιούPFC καθώς και στατιστικά σημαντική μείωση των επιπέδων δέσμευσης και mRNA του DAT στις περιοχές της SN/VTA μετά τη χορήγηση του WIN55,212-2. Ωστόσο, μετά το διάστημα αποχής τα συγκεκριμένα επίπεδα αυξήθηκαν. Κατά το τελευταίο μοντέλο, οι επίμυες διαχωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η πρώτη δέχθηκε μια και μόνο ένεση του WIN55,212-2 (1mg/kg), στη δεύτερη χορηγήθηκε το έκδοχο και αποτελούσε την ομάδα μάρτυρα, ενώ στην τρίτη ομάδα είχε προηγηθεί η χορήγηση του ανταγωνιστή του CB1 υποδοχέα, ΑΜ251. Όλοι οι επίμυες θυσιάστηκαν 2 ώρες μετά την τελευταία ένεση. Πειράματα in vitro αυτοραδιογραφίας και in situ υβριδοποιήσης πραγματοποιήθηκαν και σε αυτό το μοντέλο για τους δείκτες που αναφέρθηκαν και στις άλλες δυο περιπτώσεις. Η οξεία χορήγηση του κανναβινοειδικού αγωνιστή επέδειξε μειωμένα επίπεδα τόσο της ειδικής δέσμευσης όσο και του mRNA του DAT στη SN/VTA καθώς και μειωμένα επίπεδα mRNA για την ΤΗ και την D2S ισομορφή στις ίδιες περιοχές, ενώ παρέμειναν αμετάβλητα στην ομάδα που είχε προηγηθεί η χορήγηση του ανταγωνιστή. Τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής έδειξαν σημαντικές αλλαγές στο ντοπαμινεργικό και GABAεργικό σύστημα του εγκεφάλου των επίμυων μετά από χρόνια και οξεία χορήγηση του συνθετικού αγωνιστή των CB1 υποδοχέων, WIN55,212-2. Οι αλλαγές αυτές ενδεχομένως να υποδεικνύουν πιθανές νευροπροσαρμοστικές μεταβολές στα ανωτέρω νευροδιαβιβαστικά συστήματα, οι οποίες εξαρτώνται από την περιοχή, το νευροδιαβιβαστή και τη δόση του χορηγούμενου κανναβινοειδούς.

show abstract

Role of Prefrontal Cortex Dopamine and Noradrenaline Circuitry in Addiction

Cited by 2 publications

References 281 publications

Applications of pharmacogenetics in children with attention-deficit/hyperactivity disorder

Applications of pharmacogenetics in children with attention-deficit/hyperactivity disorder

Επίδραση Των Κανναβινοειδών Στο Ντοπαμινεργικό Σύστημα Του Εγκεφάλου Επίμυος

Contact Info

Product

Resources

About