Şanlıurfa’da çalışan aile sağlığı elemanlarının iş doyum düzeyleri ve etkileyen faktörler

Abstract

Amaç: Çalışmada, Şanlıurfa ilinde hizmet veren aile sağlığı elemanlarının demografik özellikleri, hizmet sundukları nüfusun özellikleri, meslekleriyle ilgili düşünceleri, iş doyumları ve iş doyumu üzerine etkili olabilecek değişkenlerin tespiti amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma, Şanlıurfa'da görev yapan aile sağlığı elemanları üzerinde yapılan kesitsel tipte bir araştırmadır. Hesaplanan örneklem hacmine göre ilçe dağılımı ve kır-kent hizmet sunumu durumu göz önünde bulundurularak rasgele seçilen 150 aile sağlığı elemanına ulaşılması hedeflendi. Hazırlanan anket formu, aile sağlığı elemanlarının sosyo-demografik ve mesleki özelliklerini ve Minnesota iş doyum ölçeğini içermekteydi. Bulgular: Toplam 125 (%83.3) aile sağlığı elemanına ulaşıldı. Çalışmaya katılan aile sağlığı elemanlarının %87.2'si kadın, %28.8'i kırsalda hizmet vermekteydi. Çalışma grubunun genel, içsel ve dışsal iş doyum puan ortalamaları sırasıyla 3.05±0.74, 2.79±0.79 ve 3.23±0.79 olarak bulundu. Aile sağlığı elemanlarının %26.4'ünün iş doyumu yüksektir. Aile sağlığı merkezinde kalıcı olarak çalışmayı düşünme OR: 3.25 (1.18-8.96)] ve genel olarak işinden memnun olma OR: 4.46 (1.17-16.93)] iş doyumunun yüksek olmasında ilişkili faktörlerdir. Sonuç: Aile sağlığı elemanlarının iş doyumu düzeyleri düşüktür. Aile sağlığı elemanları birinci basamak sağlık hizmeti sunumun da önemli bir yere sahiptirler. İş doyumlarını arttıracak düzenlemelerin yapılması hizmetin kalitesini arttıracaktır.