Sclerosering van lymfangiomen in het hoofd-halsgebied: evaluatie door middel van stereofotogrammetrie

Abstract

Wat weten we?Lymfangiomen zijn aangeboren afwijkingen van het lymfatisch systeem. De behandeling van deze afwijkingen bestaat uit sclerosering, eventueel gevolgd door een chirurgische excisie. Evaluatie van de ingezette behandeling vond tot nu toe plaats met behulp van beeldvorming door magnetische resonantie en computertomografie. Wat is nieuw?Met behulp van driedimensionale stereofotogrammetrie kan het resultaat van sclerosering van lymfangiomen die zwellingen in het aangezicht veroorzaken, op een objectieve manier worden gemeten. PraktijktoepassingStereofotogrammetrie is een niet belastend onderzoek dat de mogelijkheid biedt op een betrouwbare manier de effecten van het scleroseren van lymfangiomen die zwellingen in het aangezicht veroorzaken te objectiveren. InleidingLymfangiomen zijn aangeboren malformaties van het lymfatisch systeem, waarbij het centrale en het meer perifeer gelegen lymfatische weefsel niet goed fuseert. Het gevolg daarvan is dat de afvloed van lymfevocht wordt belemmerd en vochtcollecties ontstaan (Balakrishnan et al, 1991;Wiegand et al, 2008).Lymfangiomen kunnen op iedere leeftijd voorkomen en daarbij kan iedere lichaamslokalisatie zijn aangedaan. Van de lymfangiomen komt 75% voor in het hoofd-halsgebied, met een incidentie variërend van 1:4.000 tot 1:16.000. Er zijn geen verschillen in voorkomen tussen man en vrouw of ras (McGill et al, 1993;Kennedy et al, 2001). De incidentie bij kinderen wordt geschat op ongeveer 6% van alle benigne tumoren (Alqahtani et al, 1999). Hoewel lymfangiomen aangeboren zijn, zijn ze niet altijd direct manifest. Bij de geboorte is 50% van de lymfangiomen al zichtbaar. Op de leeftijd van 2 jaar is dit percentage gestegen tot 90% (Neville et al, 2009).Bij intraorale lokalisaties is de tong het meest aangedaan (Heether et al, 1994). Het tongoppervlak heeft dan een granulair aspect, waarvan de kleur varieert van normaal tot paarsachtig ten gevolge van kleine bloedingen. Hierdoor treedt een pigmentatie op in de holtes van het lymfangioom (Balakrishnan et al, 1991).Het histologisch beeld laat verwijde lymfevaten zien die niet altijd volledig door een basaal membraan zijn omgeven, met intraluminale ophoping van proteïne rijk lymfevocht (Brennan et al 1997;Yaita et al, 2007).Lymfangiomen werden aanvankelijk histologisch onder verdeeld in 3 categorieën (Bill et al, 1965): 1. Lymfangioma simplex, bestaande uit kleine capillaire lymfevaten (ook wel capillair lymfangioom genoemd). 2. Caverneus lymfangioom, bestaande uit grotere gedilateerde lymfevaten. 3. Cystisch lymfangioom, bestaande uit grote macroscopische cysteuse ruimten (ook wel cystisch hygroom genoemd). Deze indeling is echter arbitrair omdat deze 3 histo logische kenmerken in meer of mindere mate voorkomen binnen elk lymfangioom. De indeling is later dan ook op basis van radiologische aspecten gewijzigd in de microcysteuze, de macrocysteuze en de gemengde lymfangiomen (Marler et al, 2005). Deze indeling is van klinisch belang omdat de verschillende vormen verschillend reageren op behandeling.Lymfangiomen in h...