Ο σκοπός της έρευνας είναι να εξεταστεί κατά πόσο είναι υπαρκτό το δίλημμα μεταξύ της ελευθερίας και της ασφάλειας και πώς και αν συνδέεται αυτό με την περιστολή των δικαιωμάτων. Επιπλέον, αν κάποια θεμελιώδης έννοια επικρατεί έναντι της άλλης, πού αποσκοπεί η συνεχής αναπαραγωγή του εν λόγω διλήμματος, ιδίως τη σύγχρονη εποχή, καθώς και πού τελικά εδράζεται η περιστολή των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η μέθοδος της υπό εξέταση έρευνας είναι μέσω βιβλιογραφικής διερεύνησης τόσο όσον αφορά τις παγκοσμιοποιημένες διεθνείς εξελίξεις όσο και στην περίπτωση της Ελλάδος. Η έρευνα που διενεργείται είναι ιστορική, φιλοσοφική, κοινωνιολογική και νομική. Από την έρευνα προέκυψε ότι η ελευθερία, η ασφάλεια και τα δικαιώματα αποτελούν αόριστες έννοιες με δύσκολα εξακριβώσιμο υπόβαθρο. Γενικά, ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια δεν υπάρχει δίλημμα διότι η ελευθερία πέραν της αυστηρώς νομικής εξωτερικής πλευράς εγκολπώνει και την εσωτερική, φιλοσοφική, πνευματική διάσταση η οποία διατρέχει τους αιώνες αδιαλείπτως από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή γραμματεία μέχρι και την καθιέρωση του χριστιανισμού στην Ευρώπη και τη γενικότερα τη Δύση. Η επικράτηση του χριστιανισμού από τον 4ο αιώνα μ.Χ. μέχρι και τον 18ο δεν μπορεί να παρακαμφθεί παρά τον αστικό νομικό συνταγματισμό και την αναμφισβήτητη επιρροή του Διαφωτισμού. Από την άλλη, όμως, αν εξετάσουμε τη σχέση της ελευθερίας με την ασφάλεια μόνο ως προς τη νομική τους πλευρά μπορούμε να πούμε ότι ναι, υπάρχει δίλημμα. Στο δίλημμα αυτό επικρατεί η ασφάλεια α) κυρίως λόγω του εξαιρετικού δικαίου της κατάστασης ανάγκης καθώς και β) λόγω της αυξημένης ισχύος διεθνών συνθηκών όπως η ΕΣΔΑ (βλ. αρ. 15), το ΔΣΑΠΔ (βλ. αρ. 4) και η ΑΣΔΑ (βλ. αρ. 27) όπου έχουν θεσπιστεί ειδικές προστατευτικές ρήτρες ξεκάθαρα υπέρ της ασφάλειας. Δηλαδή, νομικώς, η έννοια της ελευθερίας και της ασφάλειας είναι αντιθετικές.Στην ανωτέρω συλλογιστική το κρίσιμο σημείο είναι η αξιολόγηση της έννοιας της κυριαρχίας. Η υπεροχή της ασφάλειας γίνεται ορατή από το γεγονός της νομικής δυνατότητας επιβολής των εξαιρετικών νομοθετικών μέτρων ασφάλειας, άποψη που σχετίζεται με τη βίωση της ελευθερίας ως μη κυριαρχίας, δηλαδή ως απουσίας, κινδύνου επιβολής τέτοιων νόμων.Το δίλημμα αναπαράγεται συνεχώς στα επιστημονικά φόρα διότι όντως από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 παγκοσμίως παρατηρείται τόσο μια υποχώρηση του αισθήματος προσωπικής ασφάλειας όσο και μια αύξηση γενικευμένης αβεβαιότητας, κατάσταση που εξετάστηκε είτε μέσω της κοινωνίας της διακινδύνευσης είτε μέσω της ανάδυσης του κράτους πρόληψης είτε μέσω της κατασκευής ενός θεμελιώδους δικαιώματος στην ασφάλεια.Δυστυχώς, τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχώς περικόπτονται όπως και οι δικονομικές ποινικές εγγυήσεις. Το λεγόμενο δυτικό κράτος δικαίου βρίσκεται σε αμυντική διάταξη και συστολή διότι το βάρος από τις κυβερνήσεις δεν δίνεται στην εξέταση των αιτίων των προβλημάτων όσο στην εξωτερική διαχείρισή τους, όπως με το δόγμα της μηδενικής ανοχής, με τις νέες επικίνδυνες τάξεις και την κατίσχυση της τρομοκρατίας