Seroprevalence of feline leishmaniasis in areas of Iran whereLeishmania infantumis endemic

Feline leishmaniosis due to Leishmania infantum (syn. L. chagasi)

“…Παρά το σχετικά περιορισμένο αριθμό μελετών, είναι γνωστό ότι και οι γάτες μπορούν να μολυνθούν στη φύση από οκτώ τουλάχιστον είδη του γένους Leishmania (L. infantum/chagasi, L. tropica, L. major, L. amazonensis, L. mexicana, L. venezuelensis, L. braziliensis xaiL. panamensis), που συνήθως είναι τα ίδια με εκείνα που ευθύνονται για τη μόλυνση του ανθρώπου και του σκύλου στη συγκεκριμένη γεω γραφική περιοχή (Craig et al 1986, Morsy and Abou el Seoud 1994, Bonfante-Garrido et al 1996, Poli et al 2002, Mancianti 2004, Schubach et al 2004, Grevot et al 2005, Ayllon et al 2008, da Silva et al 2008, Sarkari et al 2009, Souza et al 2009, Hatam et al 2010. Όπως και στο σκύλο, ιδιαίτερη σημασία για τις μεσογειακές χώρες έχει η μόλυνση από την L. infantum, που, αν και τις περισσότερες φορές είναι ασυμπτωματική, φαίνεται ότι είναι αρκετά συχνή, γεγονός που εγείρει υποψίες για τον πιθανό ρόλο της γάτας ως «δευτερογενούς δεξαμενής» του πρω τόζωου στη φύση.…”

“…δεν έχει ταυτοποιηθεί το υπεύθυνο είδος του πρωτόζωου, αναγκαστικά και ίσως αυθαί ρετα αυτό ταυτίζεται με το συχνότερο ή το μοναδικό είδος που απομονώνεται από τον άνθρωπο ή/και το σκύλο στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Η φυσική, όμως, μόλυνση της γάτας από την L. infantum (ή την ταυτόσημη με αυτή L. chagasi) έχει αποδειχθεί σε χώρες της Ευρώπης (Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Ισπα νία, Πορτογαλία), της Λατινικής Αμερικής (Βραζιλία) και της Ασίας (Ιράν) (Poli et al 2002, Mandanti 2004, Grevot et al 2005, Ayllon et al 2008, da Silva et al 2008, Sarkari et al 2009, Hatam et al 2010. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπεύθυνος ζυμότυπος είναι ο ΜΟΝ-1, που άλλωστε κυριαρχεί στους ανθρώπους και τους σκύλους στις μεσογειακές, τουλάχιστον, χώρες, ενώ έχουν διαπιστωθεί και περιπτώσεις μόλυν σης από λιγότερο συχνούς ζυμότυπους της L. infantum, όπως είναι οι ΜΟΝ-72 και ΜΟΝ-201 (Gramiccia et al 2005, Grevot et al 2005, Maroli et al 2007).…”

“…Η παραπάνω διαφορά, αν και κατά κύριο λόγο οφείλεται στη σημαν τικά μεγαλύτερη ευαισθησία της PCR, δείχνει ταυ τόχρονα και το σχετικά μικρό παρασιτικό φορτίο στα διάφορα όργανα των μολυσμένων γατών (Sarido michelakis 2009). Τέλος, τα αποτελέσματα των ορο λογικών επιζωοτιολογικών μελετών ποικίλλουν δρα ματικά, με ποσοστά 3,9% για την Ελλάδα, 0,9-68% για την Ιταλία, 0-12,7% για τη Γαλλία, 1,3-60% για την Ισπανία, 0.6-17.4% για την Πορτογαλία, 0-50.5% για τη Βραζιλία, 6,7% για το Ισραήλ και 20-25% για το Ιράν (Perniisi 2002, Poli et al 2002, Ramos et al 2002, Solano-Gallego et al 2003, Simöes-Mattos et al 2004, Vita et al 2005, Martln-Sânchez et al 2007, Solano-Gallego et al 2007, Ayllon et al 2008, da Silva et al 2008, Maia et al 2008, Nasereddin et al 2008, Diakou et al 2009, Figueiredo et al 2009, Sarkari et al 2009, Bresciani et al 2010, Duarte et al 2010. Ορισμένα από τα παραπάνω αποτελέσματα δίνουν την εντύπωση ότι η συχνότητα της οροθετικότητας μπορεί να είναι παρόμοια, αν όχι μεγαλύτερη, από εκείνη της μόλυνσης που βασίζεται στο αποτέλεσμα της PCR.…”

“…Τα αποτελέσματα των περισσότερων επιζωοτιολογι-κών μελετών δείχνουν ότι η πιθανότητα μόλυνσης ή/και οροθετικότητας δεν εξαρτάται από το φύλο, τη φυλή και την ηλικία των γατών, την εποχή του χρόνου, την περιοχή και τη διαβίωση σε εσωτερικούς ή/και σε εξωτερικούς χώρους, την έκθεση των γατών σε εξωπαράσιτα, την εφαρμογή προληπτικής αντιπαρα σιτικής αγωγής, τη γενική κατάσταση της υγείας και τη μόλυνση από τους ιούς της λευχαιμίας (FeLV), της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (FIV) και της λοιμώδους περιτονίτιδας (FIP), καθώς και από το Toxoplasma gondii (Perniisi 2002, Vita et al 2005, Martin-Sanchez et al 2007, Solano-Gallego et al 2007, Ayllon et al 2008, Nasereddin et al 2008, Tabar et al 2008, Diakou et al 2009, Sarkari et al 2009, Duarte et al 2010. Σε μικρό, όμως, αριθμό ερευνών έχει διαπιστωθεί ότι η πιθανότητα μόλυνσης είναι μεγαλύτερη στις αρσενικές, καθώς και στις μεγαλύτερες των 2 ετών (Perniisi 2002) ή μικρότερες των 5 ετών (Tabar et al 2008) γάτες και ότι η συχνότητα της οροθετικότητας είναι μεγα λύτερη στις αδέσποτες γάτες (Vita et al 2005) και μάλιστα σε εκείνες που ζουν σε μεγάλο υψόμετρο (Nasereddin et al 2008).…”

Seroprevalence of Leishmania infection among the healthy blood donors in kala-azar endemic areas of Iran

“…VL is a major health problem in northwest and southern of the country. Dogs are the main reservoirs of the diseases, although feline leishmaniasis has also been reported from the region and cats may also be involved in the epidemiology of the disease (Hatam et al 2010;Sarkari et al 2009). The main foci of the disease in southern Iran are Kazeroun, Nourabad, Firouzabad and Darab districts in Fars province (Fakhar et al 2008;Sarkari et al 2010Sarkari et al , 2012Mohebali et al 2011).…”