Osteoarthritis (OA) is the most common degenerative joint disease. OA affects millions of individuals each year and becoming the most important cause of pain in geriatric population. Progressive destruction of articular cartilage is one of the prominent features of the disease. The diagnosis of OA is generally based on clinical and radiographical findings, which are insufficient to determine early-stage OA and predict disease course. There is a need for biomarkers that help clinicians early diagnose, assess disease activity, predict prognosis and monitor response to therapy. There are a growing number of publications regarding candidate markers in this field. The aim of this paper was to review recent studies on biochemical markers that reflect cartilage, synovial and bone turnover and their clinical use in patients with OA.
ÖzOsteoartrit (OA) en sık rastlanan dejeneratif eklem hastalığıdır. OA her yıl milyonlarca kişiyi etkileyerek, geriatrik yaş grubunun en önemli ağrı sebebi haline gelmektedir. Eklem kıkırdağının ilerleyici hasarı hastalığın en belirgin özelliklerinden biridir. Hastalığın tanısı daha çok klinik ve radyolojik olarak konmaktadır, ancak bu yöntemler erken dönemdeki olguları saptamada ve hastalık son durumunu tahmin etmede yetersiz kalmaktadır. OA hastalarında erken tanı konabilmesi, hastalık aktivitesinin değerlendirilmesi ve tedaviye yanıtın izlenebilmesi için biyokimyasal belirteçlere ihtiyaç vardır. Bu alanda aday biyokimyasal belirteçlerin saptanabilmesi için son dönemde birçok çalışma yayınlanmıştır. Bu yazının amacı kıkırdak, sinovyum ve kemik döngüsünü yansıtan bu biyokimyasal belirteçlerin klinik kullanımları ile ilgili yapılan son dönem çalışmaların derlenmesidir.