Serum Proteins and Glycoproteins in Scleroderma

Eosinophilic fasciitis. Case report and review of the literature.

“…The occurrence of hypergammaglobulinaemia in eosinophilic fasciitis is a less specific feature, occurring in 25 % to 50% of patients with scleroderma (Rodnan et al, 1957;Corcos et al, 1961;Clark et al, 1971), as well as in other rheumatic and nonrheumatoid conditions (Swartz, 1959, Fleischmajer, 1964. All the patients so far described with eosinophilic fasciitis have had negative tests for antinuclear antibodies and rheumatoid factor.…”

Συμβολη Εις Την Μελετην Της Γενικευμενης Σκληροδερμιας.

“…ομολόγων ή έτερολόγων ιστών. 7 , 22 , 118 Εμμέσως υπέρ τής ενδεχομένης αύτοευαισθητοποιήσεως συνηγορεί τόσον ή συνήθης αυξησις των γ-σφαιρινών, 41 , 103 , 135 ; 147 οσον και ή δυνατότης ανευρέσεως επί σκληροδερμίας αντιπυρηνι κού παράγοντος, 1 , 10 , 63 , 104 κυττάρων L.E.,…”

“…147 , 157 Πλέον αξιόλογος είναι ή αυξησις τών γ-σφαιρινών εις βάρος τής λευκωματίνης καί ή έλάττωσις τοΰ πηλίκου β/α 2 σφαιρινών. 41 , 147 Δια τής α κτινολογικής εξετάσεως δύναται να άποκαλυφθή ϊνωσις τών πνευμόνων μετά παρουσίας περιφερικών ιδία άερωδών κύστεων, 4 , 12 , 18 , 24 , 52 , 56 , 80 , 90 , 96 , 101 όστεόλυσις τών ονυχοφόρων φαλαγγών τών δακτύλων, 18 , 52 , 56 , 80 , 104 , 112 124131 στ ένωσις τών μεσαρθρίων διαστημάτων ως καί βαθμός τις οστεοπο ρώσεως τών εγγύς τών αρθρώσεων περάτων τών οστών. 104 , 112 Κατά τα τε λευταία ετη ιδιαιτέρως έμελετήθησαν αί άκτινολογικώς αποκαλυπτόμε νοι λειτουργικαί καί μορφολογικοί άνωμαλίαι τοΰ οισοφάγου, αϊτινες συνίστανται εις άτονίαν, διάτασιν καί βράχυνσιν, ενίοτε δε καί τμηματικήν στένωσιν τής κατωτέρας αύτου μοίρας.…”

“…Ένισχυτικόν στοιχεϊον υπέρ τής πιθανολογούμενης διαταραχής τοΰ ανοσοβιολογικού συστήματος έπί σκληροδερμίας δύναται να άποτελέση και ή ύφ' ημών διαπιστωθείσα αϋξησις των γ-σφαιρινών τοΰ όρου του αί ματος εις 14 εκ τών 20 ασθενών οϊτινες εμελετήθησαν από τής απόψεως ταύτης. Ή αΰξησις αυτή τών γ-σφαιρινών περιγράφεται ώς σύνηθες φαινόμενον επί σκληροδερμίας, 41 Ώς συνέπειαν της μεταξύ τών δύο νόσων υφισταμένης συγγενείας δυνάμεθα νά θεωρήσωμεν και τήν απλή ν συνύπαρξιν σκληροδερμίας μετά κλινικών εκδηλώσεων δερματομυοσίτιδος εις τήν υπ' αριθμ. 3 ασθενή, ήτις εν αντιθέσει προς τήν προηγουμένην περίπτωσιν, δεν ενεφάνιζεν ιστο λογικός αλλοιώσεις ενδεικτικάς τής τελευταίας ταύτης νόσου.…”