“…In eerste instantie verwijzen ze naar een kritische invulling waarbij, vertrekkend van een expliciete erkenning van machtsongelijkheid, sociale rechtvaardigheid door het bevorderen van actief burgerschap, centraal staat (Cahill & Davand, 2018;Greenwood & Levin, 2006;Roose, 2005). In tweede instantie verwijzen ze naar een individu-gerichte invulling, waarbij het opnemen van verantwoordelijkheid en het aanmoedigen om agency te claimen, centraal staat en participatie gezien wordt als een pedagogisch of zelfs therapeutisch middel (Gray & Smith, 2019;Pleysier, 2019;Roose, Vos & Feryn, 2018;Checkoway, 2010). In derde instantie verwijzen ze naar een instrumentalistische invulling, waarbij vanuit een managementlogica geoordeeld wordt dat het meenemen van de visies en belangen van jonge mensen, leidt tot meer effectieve en efficiënte rechtsbedeling (Checkoway, 2010;Roose, 2005).…”