<b>Wprowadzenie.</b> Polski system opiekuńczy ukierunkowany jest na wspieranie rodziny
w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych. Działania pomocowe mają spowodować
ograniczenie konieczności ingerowania w prawa rodzicielskie, wzmacniając jednocześnie
skuteczność działań reintegracyjnych umożliwiających przywrócenie rodziny dziecku.
<b>Cel.</b> Praktyka opiekuńcza pokazuje, że w Polsce średnio 33 procent dzieci wychowujących
się w pieczy zastępczej wraca do rodziny własnej. W powiecie, który został objęty
aktualnym badaniem niespełna 19 procent dzieci udaje się przywrócić rodzinę własną.
Celem badania jest próba odpowiedzi na pytanie: Jakie czynniki determinują niską efektywność
systemu wsparcia rodziny?
<b>Metoda badań.</b> W badaniu zastosowano jakościowe studium przypadku. Do zebrania danych
wykorzystano technikę wywiadu grupowego, częściowo kierowanego, skoncentrowanego
na problemie. Wywiad realizowany był w dwóch grupach fokusowych.
<b>Wyniki.</b> W analizie tematycznej zidentyfikowano istotne problemy, które obie grupy fokusowe
uwzględniły w swoich ocenach systemu wsparcia rodziny. Trzy z nich zostały zdefiniowane
jako te, które w największym stopniu wpływają na jakość jego funkcjonowania.
Wyniki badania pokazują, że na niską efektywność systemu wsparcia rodziny wpływają przede wszystkim zbyt późno podejmowane decyzje o potrzebie objęcia rodziny wsparciem
społecznym. Problem ten jest dostrzegany na każdym etapie rozwoju niekorzystnych
zjawisk w rodzinie. W rezultacie następuje utrwalanie się dysfunkcjonalności rodziny,
co w dużym stopniu wpływa na niską efektywność systemu opiekuńczego oraz znaczące
ograniczenie możliwości realizowania skutecznej pracy reintegracyjnej.