Soil in the City: Sustainably Improving Urban Soils

Abstract

Large tracts of abandoned urban land, resulting from the deindustrialization of metropolitan areas, are generating a renewed interest among city planners and community organizations envisioning the productive use of this land not only to produce fresh food but to effectively manage stormwater and mitigate the impact of urban heat islands. Healthy and productive soils are paramount to meet these objectives.

Global urbanization and food production in direct competition for land: Leverage places to mitigate impacts on SDG2 and on the Earth System

“…Canada's International Development Research Center (IDRC) was a leading initial supporter of research and development in the Global South, and created the Global Facility for Urban Agriculture (GFUA) in 1996. The United Nations University, through its Food-Energy-Nexus Program, had a significant influence on UPA research in the 1980s (Sachs and Silk, 1990), with international development cooperation to support UPA accelerating in the 1990s (De Neergaard et al, 2009;Drechsel and Kunze, 2001 (Kumar and Hundal, 2016), this approach fails to recognize the existence and value of local experiential community knowledge. For example, the practical horticultural knowledge of South African Americans was recently employed to create an Okra plantation in New York City (Krasny and Tidball, 2012).…”

Bodeminformatiebehoefte voor de Metropoolregio Amsterdam : Bodeminformatie voor vraagstukken in en om de stad

“…Kost veel geld en is een gigantische opgave (500.000 meter), dus het moet klimaatbestendig gebeuren. Met de groei van de wereldbevolking, een toenemend aantal inwoners van steden (United Nations, 2018) en een toenemende druk op ruimtegebruik voor bebouwing en infrastructuur neemt de vraag naar voedselproductie en groene ruimtes in en om steden toe (Kumar & Hundal, 2016). In Nederlandse steden biedt de bodemfunctie Voedselproductie en drager voor groenvoorzieningen kansen voor een aantal opgaven in stedelijk gebied (Van der Schans & Klein Gebbink, 2014):…”

“…• een voldoende hoog gelegen bouwpeil van woningen (van Luijtelaar & Goedbloed, 2018) • in bebouwd gebied in Nederland wordt de grondwaterstand op een hoogte van 0.80-1.00 m beneden maaiveld gehouden; in de zone daarboven kan regenwater worden geborgen en naar de ondergrond infiltreren, of tijdelijk worden geborgen en afgevoerd naar oppervlaktewater, via bijv. drainage (Zuithof, 2017) Bodemeigenschappen waterretentiecapaciteit van de bodem (Rawlins et al, 2015) (Kumar & Hundal, 2016) bulkdichtheid (Vasenev, Van Oudenhoven, Romzaykina, & Hajiaghaeva, 2018) (Kumar & Hundal, 2016) infiltratiecoëfficiënt (Vasenev et al, 2018) infiltratiecapaciteit (Gehrels et al, 2016) structuurkenmerken hoeveelheid en verdeling van bodemorganische stof porositeit wortelverdeling in de bodem (Kinoshota et al, 1973, in (Murata & Kawai, 2018) mate van verdichting van de bodem (Ando et al, 1982;in (Murata & Kawai, 2018)) indringweerstand (Kumar & Hundal, 2016) Kenmerken van groenvoorzieningen dikte van de strooisellaag in stadsbos (Yoshida et al, 2013, in (Murata & Kawai, 2018)) oppervlakte en dichtheid van begroeiing (Gehrels et al, 2016) interceptiecapaciteit van het bladerdek (Gehrels et al, 2016) Indicatoren uit het MAES-raamwerk voor stedelijk gebied (European Commission, 2016) Waterregulering en matiging van afstromend water Bergingscapaciteit voor water in de bodem (mm) Infiltratiecapaciteit (cm) Waterretentiecapaciteit (van vegetatie en bodem) (ton.km -2 ) Interceptie van neerslag (m 3 .jaar -1 ) Oppervlakkige afstroming (mm)…”

“…Oppervlakken in stedelijk gebied met open bodem die niet bedekt is door asfalt of andere kunstmatige materialen, kunnen helpen om hittestress in de stad tegen te gaan, doordat deze oppervlakken minder heet worden dan afgedekte oppervlakken (Kumar & Hundal, 2016) en doordat de bodem warmte kan opnemen (Mantel & Gevers, 2017). Dit effect is het sterkst in een bodem die bedekt is met beplanting.…”

Bringing nature back into cities

“…Protecting and caring for nature has been a fundamental aspect of local and Indigenous cultures for tens of thousands of years and has more recently become a sustainability goal of cities around the world. The tremendous range of spiritual, cultural, social and ecological benefits provided by nature, together with the recognition of how colonial settlements and other types of unbridled urban growth have alienated and stunted nature's agency to thrive in cities, are generating a renewed awareness of the meaning and significance of conserving every aspect of urban nature—from safeguarding clean air, water and soil to maintaining the complexity of city‐wide metanetworks of interacting species (Cox et al, 2017; Davydova, 2005; Dearborn & Kark, 2010; Hartig & Kahn, 2016; Kumar & Hundal, 2016; Maller, Mumaw, & Cooke, 2018; McDonnell & MacGregor‐Fors, 2016; Nowak & Heisler, 2010). Not surprisingly, a wide array of theoretical and empirical research has focused on how best to manage existing nature in urban environments to maximize positive outcomes both for people (Dadvand et al, 2015; Flies et al, 2017; Hartig, Mitchell, Vries, & Frumkin, 2014; Keniger, Gaston, Irvine, & Fuller, 2013) and other species (Aronson et al, 2017; Baldock et al, 2019; Beninde, Veith, & Hochkirch, 2015; Lepczyk et al, 2017; Mata et al, 2017; Ossola & Niemelä, 2017; Parris et al, 2018; Soanes et al, 2019; Threlfall et al, 2017).…”