Some Factors Influencing Tobacco Leaf Senescence

Abstract

Tobacco leaf disks were subjected to various types of lighting and chemical solutions to determine the interaction of these factors in leaf senescence. Far-red light promoted senescence more than light of lower wave-lengths. Magnesium at 50 mM was a potent inhibitor of senescence, whereas EDTA-disodium salt at 50 mM promoted senescence in the light but retarded senescence in the dark. Additional work with the effect of ethylene on detached leaves demonstrated that hydrolytic enzyme activity for amylase, peptidase and protease increased as a result of treatment but esterase activity decreased. The response differed with regard to variety and leaf maturity. Exposure to ethylene increased chlorogenic acid oxidase in lower leaves of pale yellow tobacco but decreased the enzyme in NC-95 lower leaves. These data relate to the growth behaviour of the two genotypes in that physiological maturity occurs at considerably different rates in pale yellow and NC-95 plants. The results help to explain why leaves of pale yellow plants tend to ripen within a much shorter time than leaves of conventional green tobacco cultivars.

Fluctuations in Protein Levels of Tobacco Leaves and Consequences for Extractability

“…The optimal stage for leaf protein extraction is often thought to occur when the protein concentration curve reaches its maximum point. As the plants mature, however, degradative processes in the leaves begin to predominate with substantial increases in protease activity (7). As a consequence, the computation of biomass yield in conjunction with protein extractability at an assumed optimal stage of development does not always project an accurate assessment of protein productivity [e.g.…”

Πορεία ωρίμανσης και γηρασμού των φύλλων καπνού δείκτες συλλεκτικής ωριμότητας και επίδραση ρυθμιστών ανάπτυξης στην ωρίμανση απόδοση και ποιότητα ανατολικών καπνών (Nicotiana tabacum L.)

“…Ο γηρασµός (senescence) του φύλλου είναι το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης, ακολουθεί τη φυσιολογική ωρίµανση και προηγείται του θανάτου, διακρίνεται οπτικά από τη διάσπαση της χλωροφύλλης και των καροτενοειδών χρωστικών του φύλλου (De Jong και Woodlief, 1979), ωστόσο, µέχρι το κιτρίνισµα του φύλλου έχει περατωθεί η πλειονότητα των διεργασιών του γηρασµού, όπως µείωση της φωτοσυνθετικής δραστηριότητας και των πρωτεϊνών (Yoshida, 2003;Benbella και Paulsen, 1998). Οι Buchanan-Wollaston κ.ά.…”

“…Επίσης, η ΑVG περιόρισε την παραγωγή του αιθυλενίου από φύλλα σίτου που προκαλείται από την ξηρασία και παρέτεινε την περίοδο του γεµίσµατος των κόκκων, αύξησε το βάρος των κόκκων και την περιεκτικότητα των ολικών πρωτεϊνών (Beltrano κ.ά., 1999). Apelbaum κ.ά., 1976;Thimann κ.ά., 1977;Gepstein και Thimann, 1981 Jong, 1978;Ferguson, 1984;Chou και Kao, 1992) και το µαγνήσιο (De Jong και Woodlief, 1979).…”

“…Υπάρχει άµεση συσχέτιση µεταξύ της συγκέντρωσης του χλωρογενικού οξέως στα χλωρά φύλλα καπνού και των καφέ χρωστικών στα αποξηραµένα φύλλα. Επειδή το χλωρογενικό οξύ είναι αφθονότερο στους πράσινους ιστούς σε σχέση µε τους χλωρωτικούςλευκούς, οι πράσινοι ιστοί παράγουν διπλάσια ποσά καφέ χρωστικών κατά την αποξήρανση τους σε σχέση µε τους χλωρωτικούς-λευκούς (De Jong καιWoodlief, 1979). Επίσης, έχει αναφερθεί ότι η έκθεση στο αιθυλένιο αύξησε τη δράση των ενζύµων: α) φαινυλαλανίνη αµµώνιο-λυάση (το οποίο συµµετέχει στη σύνθεση πολλών φαινολικών ενώσεων) (Sisler και Pian, 1973) και β) οξειδάση του χλωρογενικού οξέως στα χλωρά φύλλα καπνού (De Jong καιWoodlief, 1979).…”

“…Επειδή το χλωρογενικό οξύ είναι αφθονότερο στους πράσινους ιστούς σε σχέση µε τους χλωρωτικούςλευκούς, οι πράσινοι ιστοί παράγουν διπλάσια ποσά καφέ χρωστικών κατά την αποξήρανση τους σε σχέση µε τους χλωρωτικούς-λευκούς (De Jong καιWoodlief, 1979). Επίσης, έχει αναφερθεί ότι η έκθεση στο αιθυλένιο αύξησε τη δράση των ενζύµων: α) φαινυλαλανίνη αµµώνιο-λυάση (το οποίο συµµετέχει στη σύνθεση πολλών φαινολικών ενώσεων) (Sisler και Pian, 1973) και β) οξειδάση του χλωρογενικού οξέως στα χλωρά φύλλα καπνού (De Jong καιWoodlief, 1979). Έτσι εξηγείται ο σχηµατισµός και η παρουσία βαθύτερων καφέ χρωµατισµών στο ξηρό προϊόν που προήλθε από νεαρά, πράσινα µη ώριµα φύλλα, µετά από επίσπευση της ωρίµανσης και αποξήρανσης τους µε τη δράση του αιθυλενίου.Αντίθετα, η εφαρµογή του ethephon στον κατάλληλο χρόνο (όταν τα φύλλα αρχίζουν να αντιδρούν στην εφαρµογή του ethephon), δεν προκάλεσε δυσµενείς επιδράσεις στα φυσικά χαρακτηριστικά (χρώµα, ύλη, υφή και γεµιστική ικανότητα) των φύλλων των καπνών Virginia και, ταυτόχρονα, βελτιώθηκε η ποιότητα (βαθµολογία)(Gooden κ.ά., 1997).Η εφαρµογή του ethephon δεν επηρέασε την περιεκτικότητα των αναγωγικών σακχάρων και νιτρικών ιόντων στο συνολικό ξηρό προϊόν σε σχέση µε τον µάρτυρα.…”