Η διατήρηση των αιματολογικών και βιοχημικών παραμέτρων της κατάστασης σιδήρου μέσα στα φυσιολογικά όρια είναι σημαντικός παράγοντας για την κολυμβητική απόδοση στην προπόνηση και στον αγώνα. Για το λόγο αυτό, γονείς και προπονητές συχνά ανησυχούν βλέποντας χαμηλές τιμές αυτών των παραμέτρων στη διάρκεια της προπονητικής περιόδου και καταφεύγουν στη χορήγηση συμπληρωμάτων σιδήρου. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξεταστεί (α) αν η κατάσταση σιδήρου υγιών εφήβων κολυμβητών/-τριών αλλάζει κατά τη διάρκεια μιας προπονητικής περιόδου έξι μηνών και (β) αν η αύξηση της ημερήσιας πρόσληψης σιδήρου επηρεάζει την κατάσταση σιδήρου ή την απόδοσή τους. Σαράντα δύο (21 αγόρια και 21 κορίτσια) κολυμβητές ηλικίας 12-17 ετών χωρίς αναιμία ή σιδηροπενία χωρίσθηκαν σε τρεις ισάριθμες και ισότιμες ομάδες από άποψη αιμοσφαιρίνης, φεριτίνης και επίδοσης. Η ομάδα Α λάμβανε συμπλήρωμα 47 mg σιδήρου την ημέρα, η ομάδα Β ακολουθούσε διαιτολόγιο με τροφές πλούσιες σε σίδηρο (που παρείχε 26 mg την ημέρα) και η ομάδα Γ είχε τη συνηθισμένη διατροφή της. Οι συμμετέχοντες έδωσαν δείγμα αίματος στην αρχή της μελέτης και στο τέλος κάθε μιας από τις τρεις προπονητικές φάσεις της περιόδου (μέτρια προπόνηση, έντονη προπόνηση και φορμάρισμα) για να προσδιορισθούν οι αιματολογικές και βιοχημικές παράμετροι της κατάστασης σιδήρου. Η απόδοση εκτιμήθηκε από κολυμβητικές δοκιμασίες σε αποστάσεις 2000 m, 800 m, 200 m, 25 m και προσδιορισμό της ταχύτητας με συγκέντρωση γαλακτικού οξέος 4 mmol/L αίματος, οι οποίες πραγματοποιούνταν μαζί με τις αιμοληψίες. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές διακυμάνσεις της κατάστασης σιδήρου κατά τη διάρκεια της εξάμηνης προπονητικής περιόδου, με θεαματικότερη την αύξηση των τιμών των αιματολογικών παραμέτρων κατά τη διάρκεια της μέτριας προπόνησης. Δεν βρέθηκαν όμως σημαντικές διαφορές στην κατάσταση σιδήρου και στην απόδοση μεταξύ των τριών ομάδων. Συμπερασματικά, η κατάσταση σιδήρου και η απόδοση υγιών εφήβων κολυμβητών επηρεάζεται από τις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε προπονητικής φάσης, αλλά όχι από τη χορήγηση συμπληρωμάτων σιδήρου σε ποσότητες μέχρι και πενταπλάσιες της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης επί έξι μήνες. Προφανώς, αυτό οφείλεται στην επάρκεια σιδήρου στον οργανισμό, που έχει ως αποτέλεσμα να μη μεταβάλλονται οι βιολογικές παράμετροι που μπορούν να επηρεάσουν την απόδοση από την πρόσθετη πρόσληψη σιδήρου.