Sosyo-Ekonomik Göstergelere Göre Türkiye’de Düzey 1 Bölgelerinin Çok Boyutlu Ölçekleme Analizi İle İncelenmesi

Abstract

Bölgesel gelişimlerin planlanması için ekonomik ve sosyal özellikleri içine alan birçok göstergenin birlikte değerlendirilip ele alınması önemli bir aşamadır. Bunun için bölgeler arası benzerlik ve farklılıkların da dikkate alınması gerekmektedir. Bu çalışmada 13 tane sosyo-ekonomik gösterge açısından 12 bölge arasındaki benzerlikleri ve farklılıkları belirlemek ve grafiksel bir değerlendirme yapmak için çok boyutlu ölçekleme analizinden yararlanılmıştır. Çalışmada 12 bölgeye ilişkin 2014-2018 yıllarına ait beş yıllık veri dikkate alınmıştır. Araştırmada işsizlik oranı, yoksulluk oranı, Gini katsayısı, kişi başına GSYİH, üniversite mezunlarının sayısı, toplam ihracat, toplam ithalat, nüfus yoğunluğu, şehirleşme oranı, taşıt sayısı, hükümlülerin sayısı, toplam işlenen tarım alanı ve bitkisel üretim değeri verileri değerlendirilerek bölgelerin lokasyonu koordinatlar ve grafik aracılığıyla belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre yoksulluk oranı, Gini katsayısı, kişi başına GSYİH, üniversite mezunlarının sayısı, toplam ihracat, toplam ithalat, nüfus yoğunluğu ve şehirleşme oranı göstergeleri için İstanbul bölgesi diğer bölgelerden uzaklaşarak farklılaşma göstermektedir. İşsizlik oranı için Güneydoğu Anadolu ve Ortadoğu Anadolu'nun, taşıt sayısı açısından Batı Anadolu'nun, hükümlülerin sayısı açısından Ege'nin, toplam işlenen tarım alanı için Orta Anadolu'nun, bitkisel üretim değeri göstergesi açısından da Akdeniz'in farklılaştığı görülmüştür.

Okul Öncesi Öğretmen Adaylarinin Girişimcilik Özelliklerinin İncelenmesi: Açiklayici Ardişik Desen Çalişmasi

“…Bu durumun bireylerin karşıya kaldıkları birtakım zorluklarla mücadele etme çabalarının onların girişimcilik becerilerinin gelişmesine sağlayabileceği katkılar ile açıklanması mümkündür. Zira Doğu Anadolu Bölgesi genel olarak gelir, istihdam ve refah bakımından Türkiye ortalamalarının altında kalan bir bölgedir (Keser ve Kart, 2019;Kızılgöl ve Kuvat, 2020;Servi ve Erişoğlu, 2020). Literatürde ekonomik olarak refaha ulaşma arzusunun çoğu kere girişimciliği tetiklediği, girişimciliğin gelecekleri için endişe duyan ve girişimci özelliklere sahip bireyler için kendilerini garantiye alma yöntemi şeklinde algılandığı belirtilmektedir (Akpınar, 2011;Bozkurt, 2011;Ulucan, 2015).…”

Gender Wage Gap in Regional Turkish Labor Markets: Nuts1 Regions

“…The regions with the lowest female unemployment rates are TR8, TR9, TR2, and especially TRA, while the region with the highest female unemployment rate in the study period,2019, is TRC. Studies of female employment and the participation of women in the labor force in Türkiye have identified education level, rural-to-urban migration, marital status, birth rate, household income (spouse's income), number of household dependents and the proportion of employment in the agricultural sector as influential factors (Yıldırım and Doğrul, 2008;Dayıoğlu and Kırdar, 2010;Kılıç and Öztürk, 2014;Kızılgöl, 2020). Unskilled agricultural work and unpaid employment in family businesses are common employment areas for women, although the reduction in agricultural production and rural-to-urban migration has led to the alienation of many women from the labor market.…”