Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Stresle Başa Çıkma Tarzları ile Yaşam Doyumları Arasındaki ilişkinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin stresle baş etme tarzları ile yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmada nicel bir araştırma yöntemi olan ilişkisel tarama modeli kullanımı tercih edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunun evrenini, Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda öğrenim gören üniversite öğrencileri, örmeklemini ise tasadüfi olarak seçilen ve araştırmaya gönüllü katılan 236 kadın, 224 erkek toplam 460 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Şahin ve Durak (1995) tarafından uyarlanan “Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği (SBTÖ)” ve Dağlı ve Baysal (2016) tarafından uyarlanan “Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ)” kullanılmıştır. Araştırmanın verilerinin homojen dağılım sergiledikleri tespit edildikten sonra parametrik analizlerden t-Testi ve Anova testi kullanılmıştır. Analizlerde anlamlılık düzeyi 0.05 olarak belirlenmiştir. Öğrencilerin yaşam doyumları ve Stresle baş etme tarzları arasındaki ilişki ise Pearson Korelasyon Analizi ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, kadınların stresle baş etmede iyimser yaklaşım tercih ettikleri, yaşın stresle başa çıkma tarzlarına ve yaşam doyumuna etkisinin olmadığı, antrenörlük bölümü öğrencinin kendine güvenli baş etme tarzlarını benimsediği, rekreasyon öğrencilerinin ise işlevsel olmayan boyun eğici ve çaresiz yaklaşımı tercih ettiği bulunmuştur. Sonuçlarda ayrıca, 4. Sınıfların kendine güvenli yaklaşım tercih ettiği, 3. Sınıfların ise yaşam doyumlarının yüksek olduğu, gelir seviyesinin yüksekliği işlevsel baş etme tarzlarını benimsemeyi etkilediği ve yaşam doyumunu olumlu etkilediği, düşüklüğünde ise işlevsel olmayan tarzlar benimsemeyi etkilediği tespit edilmiştir