Thema: Pijn in de orofaciale regioStatistical Classifi cation of Diseases and Related Health Problems, editie 11 (ICD-11) die in 2017 zal verschijnen. Inhoudelijk zal deze beta-versie niet afwijken van de defi nitieve versie (Perez, 2016).In bijna 200 pagina's en 14 hoofdstukken worden de primaire en secundaire hoofdpijnen, craniële neuropathieen en andere aangezichtspijnen in de ICHD beschreven. Dat lijkt ingewikkeld, maar het uitgangspunt is eenvoudig en de uitwerking ervan is op allerlei niveaus van de medische praktijk, van eerstelijnszorg tot onderzoek, toepasbaar. De classifi catie gaat uit van primaire en secundaire hoofdpijnen. Primaire hoofdpijnen zijn hoofdpijnen die zich door specifi eke in de ICHD gedefi nieerde symptomen onderscheiden en per defi nitie geen aantoonbare oorzaak kennen (afb . 1). In het algemeen betekent een primaire hoofdpijn geen verder onderzoek naar een eventuele oorzaak, maar een op die primaire hoofdpijnvorm gerichte behandeling. Secundaire hoofdpijnen zijn hoofdpijnen die kunnen worden toegeschreven aan een bekende aandoening of lichamelijke afwijking. Bij een secundaire hoofdpijn volgt onderzoek en daarna behandeling.Primaire hoofdpijnen kunnen lijken op secundaire hoofdpijnen; ze gedragen zich als 'mimics'. Het onderscheid naar primaire en secundaire hoofdpijn wordt gemaakt op basis van de anamnese en het lichamelijk onderzoek, want die bepalen of, en zo ja welke, alarmsymptomen er zijn. Alarmsymptomen zijn anamnestische gegevens of afwijkingen bij het algemeen lichamelijk en/of neurologisch onderzoek die erop wijzen dat er mogelijk sprake is van een secundaire hoofdpijn, waarvoor verder onderzoek nodig is. Voorbeelden van alarmsymptomen zijn hoofdpijn bij kinderen onder de 6 jaar, snel progressieve hoofdpijn en nachtelijke hoofdpijn al dan niet met braken, ouderen met hoofdpijn (vooral bij gebruik van anticoagulantia).Tot de meest voorkomende primaire hoofdpijnen behoren spanningshoofdpijn en migraine. Qua prevalentie staat clusterhoofdpijn op de derde plaats. Clusterhoofdpijn behoort tot de trigeminale-autonome cefalalgia's (TAC) en zal in deze bijdrage ook worden besproken. Weerdt, 1966). Vijft ig jaar verder kan zonder probleem dezelfde tekst worden gebruikt aan het begin van dit artikel. Wat daarna komt verschilt natuurlijk wel en geeft 50 jaar vooruitgang in diagnostiek en behandeling aan met meer literatuurreferenties dan de 7 in 1966.Cephalalgia betekent: pijn in het hoofd, een hoofd-pijn. Cephalea, hoofdpijn, is een onderdeel van cephalalgia en behoort tot het vakgebied van de neurologie. Neurologen zijn 'een onderdeel' van de groep cephalalgia-deskundigen en dit artikel is bedoeld om de dialoog tussen de cephalalgia-deskundigen te bevorderen.Een eenduidige toepassing van classifi catie en diagnostische begrippen is daarbij van groot belang. In het hiernavolgende zal hierop nader worden ingegaan. Ook worden behandelopties van de 3 meest voorkomende primaire hoofdpijnen beschreven.