Stosowanie oznaczeń artykułów rolno-spożywczych na przykładzie sera feta i jego niedozwolonych zamienników

Abstract

Celem artykułu jest ustalenie, na przykładzie kontroli nazewnictwa potraw z serem feta i jego niedozwolonymi zamiennikami, czy działania właściwych organów urzędowych kontroli realizują cele określone przepisami prawa krajowego oraz unijnego, w szczególności czy oznaczenia w treściach decyzji administracyjnych nakładających kary pieniężne nie wprowadzają w inny błąd, oraz próba odpowiedzi na pytanie czy przejęcie kompetencji Inspekcji Handlowej przez Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych przyniosło zmiany w zakresie stosowanego przez podmioty prowadzące punkty gastronomiczne nazewnictwa potraw. Autorka w pierwszej kolejności analizuje wymogi prawodawstwa krajowego i unijnego dotyczące oznakowania potraw, których składnik stanowi ser Feta. Następnie ukazuje konsekwencje związane z niewłaściwym informowaniem o oznakowaniu w postaci administracyjnych kar pieniężnych za wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej lub zafałszowanych. W rezultacie stwierdza, że nazewnictwo stosowane przez właściwe organy urzędowej kontroli żywności w decyzjach administracyjnych oraz w komunikatach kierowanych do mediów nie sprzyja kształtowaniu świadomości konsumenckiej oraz pogłębianiu zaufania u przedsiębiorców. Wręcz przeciwnie, nie wskazując właściwej nazwy produktu stanowiącego podmianę sera feta na inny produkt lub podając jedynie nazwę fantazyjną, naraża przedsiębiorców na inną administracyjną karę pieniężną, co nie zmieniło się istotnie po przejęciu kompetencji Inspekcji Handlowej przez Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.