Strategia utrzymania rytmu zatokowego u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków — stan wiedzy, kontrowersje, toczące się badania

Abstract

StreszczeniePodstawowym problemem terapeutycznym u chorego z migotaniem przedsionków (AF), poza ustaleniem wskazań do leczenia przeciwkrzepliwego, jest wybór strategii utrzymania rytmu zatokowego lub kontroli częstości rytmu komór. W wytycznych z 2016 roku zaleca się wybór strategii utrzymania rytmu zatokowego "tylko" w celu zmniejszenia objawów wynikających z arytmii. W dotychczas przeprowadzonych badaniach nad wyborem strategii leczenia u pacjentów z AF nie ujawniono przewagi jednej strategii nad drugą. W wieloośrodkowych badaniach, takich jak AFFIRM, RACE, STAF, PIAF, HOT CAFE, nie wykazano różnic między obiema strategiami pod kątem umieralności oraz częstości powikłań sercowo-naczyniowych, choć w wielu analizach post-hoc przedstawiono dowody przewagi strategii utrzymania rytmu zatokowego, uwzględniając tak zwane miękkie punkty końcowe, takie jak poprawa wydolności fizycznej czy poprawa profilu humoralnego. Mimo zalecanego w wytycznych paradygmatu utrzymania rytmu zatokowego "tylko" do poprawy w zakresie objawów u pacjenta, badania obserwacyjne wskazują, że pacjentów z przywróconym i utrzymanym rytmem zatokowym cechuje lepsze rokowanie. A artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy dotyczący wyboru strategii postę-powania u pacjentów z niezastawkowym AF.Słowa kluczowe: migotanie przedsionków, kardiowersja, leczenie antyarytmiczne, doustne antykoagulanty Cardiologica 2017; 12, 6: 570-579 Folia