Studies on Starling's Law of the Heart

Abstract

The applicability of Starling's law of the heart to the circulation of intact human subjects was studied by means of serial biplane angiocardiography utilizing injections into the left ventricle in nine patients, four of whom were unanesthetized. The end-diastolic and end-systolic volumes of the left ventricle were determined from the angiocardiograms by the method described by Dodge, and stroke volumes were calculated by subtracting the end-systolic from the end-diastolic volumes. In four patients large beat-to-beat variations in left ventricular end-diastolic volume occurred. These were accompanied by changes in stroke volume which varied directly with the preceding left ventricular end-diastolic volume. In four patients the left ventricular end-diastolic volume remained about constant, and in these patients the stroke volume showed little or no change. From these observations it was concluded that the ventricular stroke volume is a function of the end-diastolic volume and that therefore Starling's law of the heart is applicable to man. In the ninth patient pulsus alternans occurred; this was accompanied by concordant alternation of the left ventricular end-diastolic volume; i.e., the larger end-diastolic volumes resulted in larger stroke volumes and higher systolic pressures than did the smaller end-diastolic volumes. These observations are compatible with the concept that alternation of ventricular contraction can be explained by alternation of end-diastolic volume.

A single resistance exercise session improves myocardial contractility in spontaneously hypertensive rats

“…Mechanical activity was investigated by measuring the developed left ventricular isovolumetric systolic pressure (LVISP). To evaluate contractility, the rate of LVISP increase (dP/dt) was used because LVISP is highly sensitive to changes in contractility ( 14 ). These parameters were measured with a pressure transducer (TSD104A pressure transducer coupled to a DA100C amplifier) connected to a data acquisition system (BIOPAC MP100WSW, including the AcqKnowledge III software, USA).…”

Left ventricular pulsus alternans in patients with hypertrophic cardiomyopathy and severe obstruction to left ventricular outflow.

“…However, pulsus alternans has also been observed in patients with cardiomyopathies of a variety of etiologies, including hypertrophic cardiomyopathy.6i1 Although pulsus alternans is attributed to a rhythmic alternation in stroke volume ejected by the left ventricle, the mechanism of this phenomenon has been controversial. [11][12][13][14][15][16][17] Several studies in animals and humans suggest an alternating contractile state of the myocardium between strong and From the Cardiovascular Diagnosis Section, Cardiology Branch, National Heart, Lung, and Blood Institute, National Institutes of Health, Bethesda, MD.…”

Επιδραση Της Συχνοτητος Και Εντασεως Βηματιδοτησεως Επι Του Μεγεθους Της Μηχανικης Εναλλαγης Της Αριστερας Κοιλιας

“…Οί έρευνηταί ούτοι, αυξάνον τες τήν πίεσιν πληρώσεως του αριστερού κόλπου, είχον ώς αποτέλεσμα έξαφάνισιν τής εναλλαγής, άνευ ουδεμιάς μεταβολής τής συχνότητος. Οί Gleason καί Braunwald 19 έμελέτησαν άγγειοκαρδιογραφικώς σειράν ασθε νών, οί όποιοι παρουσίαζον Ε.Σ. Ούτοι εύρον μεταβολάς άπό συστολής είς συστολήν τοΰ τελοδιαστολικοΰ όγκου τής αριστεράς κοιλίας.…”

“…Ούτως, Ε.Σ., έχει διαπιστωθή έπί υπερτάσεως, 11 αορτικής στενώσεως 19 23 24 καί ιδιοπαθούς ύποβαλβιδικής αορτικής στενώ σεως. 19 'Εξ άλλου, είς πειράματα έπί κυνών, άλλοι έρευνηταί έπετύγχανον έναλλαγήν, διατηροϋντες σταθερόν τό προφόρτιον καί τήν συχνότητα, διά μόνης αυξήσεως του μεταφορτίου. 21 Προς τούτοις επί πειραματικώς προκληθείσης εναλλαγής έπί κυνών διά μεθοξαμίνης 25 -αΰξησις άντιστάσεωνή εναλλαγή ήρετο διά φαρμάκων αγγειοδιασταλτικών ώς νιτρογλυκερίνης ή ίσταμίνης ώς επίσης καί κατόπιν προκλήσεως αιμορραγίας εκ τίνος μεγάλου αγγείου.…”

“…3) ' Η ανεπαρκής χάλασις τής αριστεράς κοι λίας, ήτις επισυμβαίνει πρό εκάστης ασθενούς συστολής καί ή οποία ο φείλεται εϊτε εις άδυναμίαν τής αριστεράς κοιλίας νά άναλάβη μεταβολι κός μετά από ίσχυράς συστολάς εϊτε εις αυτήν ταύτην τήν βράχυνσιν τής διαστολικής περιόδου. 20 Oi Gleason καί Braunwald 19 έμελέτησαν άγγειοκαρδιογραφικως τήν λειτουργίαν τής αριστεράς κοιλίας εις παιδία μέ άορτικήν βαλβιδικήν στένωσιν, τά όποια παρουσίαζον μετεκτακτοσυστολικόν Ε.Σ. καί εύρον, ότι ô τελοδιαστολικός όγκος τής αριστεράς κοιλίας, ήτο μεγαλύτερος πρό τής ίσχυράς συστολής καί μικρότερος πρό τής ασθενούς τοιαύτης.…”