Studium wytłaczania polietylenu z dodatkiem nanorurek haloizytowych. Cz. I. Charakterystyka procesu wytłaczania

Abstract

obrotowej ślimaka na parametry wytłaczania. Największą wydajność procesu (ponad 39,6%) osiągnięto podczas wytłaczania polimeru nienapełnionego przy prędkości ślimaka 150 rpm. Wydajność nieznacznie spadała (do 39,1%) wraz ze wzrostem zawartości nanorurek. Najmniejszą wartość jednostkowego zużycia energii osiągnięto przy wytłaczaniu (150 rpm) materiału zawierającego 2% haloizytu. Zastosowanie prędkości obrotowej ślimaka 50 rpm spowodowało znaczne zmniejszenie wydajności wytłaczania oraz znaczny wzrost jednostkowego zużycia energii dla badanych materiałów. Zagadnienie efektywności procesu wytłaczania tworzyw polimerowych rozumiane jako prowadzenie procesu z największą wydajnością, najmniejszym jednostkowym zużyciem energii, największą sprawnością energetyczną oraz najlepszą homogenizacją cieplną i mechaniczną tworzywa nie jest do końca poznane, choć wiele aspektów jest już wyjaśnionych. Jednak, odnosząc je do kompozytów polimerowych, w szczególności napełnionych nanonapełniaczami, należy stwierdzić, że informacje na ten temat są jeszcze niewystarczające. Wytłaczanie jest jedną z podstawowych metod produkcji w przetwórstwie materiałów polimerowych, a także w produkcji żywności