Suid-Afrika se lang tog na ekonomiese vryheid: ’n Persoonlike reis

Abstract

Ekonomiese geskiedkundiges het deesdae die kwantitatiewe middele om “geskiedenisse van onder af” te ontsluit. Ons wil die vraag beantwoord: Wat gee gewone mense die vermoë om beter lewens te bou, en wat weerhou die vryheid om dit te doen van hulle? In hierdie skrywe gebruik ek my familiegeskiedenis om hierdie vraag te beantwoord. Terwyl ek my familie deur die Suid-Afrikaanse geskiedenis volg, gebruik ek ’n verskeidenheid kwantitatiewe bronne: universiteitsrekords, sterftekennisgewings, kiesersrekords, rekords van maatskappye met beperkte aanspreeklikheid, attestasierekords, belastingrekords, boedelinventarisse, om net ’n paar te noem. Hierdie rekords help my om te bewys dat Suid-Afrika goed gedoen het om die eerste les uit die ekonomiese geskiedenis – dat ons wetenskap moet gebruik om ons meer produktief te maak – te leer. Ons het egter eers onlangs van die tweede les – dat die voordele van hierdie produktiwiteit nie net aan ’n elite moet behoort nie – bewus geword. Suid-Afrika se lang tog na ekonomiese vryheid is dus nog ver van klaar af. Ons ambisie gaan egter verder: ons wil nie net die lang pad na ekonomiese vryheid beskryf nie, maar dit uiteindelik ook bevorder. Solank ons die regte lesse uit die verlede leer, lyk die toekoms meer belowend. Trefwoorde: Afrikanergeskiedenis; ekonomiese ontwikkeling; genealogie; welvaartskepping

Vermaak of verset? ’n Ondersoek na die sosiokulturele rol en sosiopolitieke betrokkenheid wat weerspieël word in die oorspronklike liriekweergawe en die gepaardgaande beeldmateriaal van "Dis ’n land" (1987), asook in latere herskeppings daarvan

“…5 Performatiwiteitstudies het in die onlangse dekades internasionaal sterk uitgebrei in verskeie dissiplines. Wat Afrikaanse vakliteratuur in die geesteswetenskappe betref, word die terme performance, performatief en performatiwiteit gereeld gebruik ten opsigte van verskillende studieobjekte en met toepaslike omskrywings, byvoorbeeld deur Adendorff (2006), Van Niekerk (2006, Klopper (2011), Nell (2014, Fourie (2015), Klopper (2017), Smit (2018) en Booysen (2021); Linde (2018) gebruik die term performatiwiteit naas performatisme. Weens die multigeneriese en multimedia-aard van die onderskeie studieobjekte is woorde soos optrede, voordrag, opvoering en uitvoering nie altyd geskik nie, omdat dit nie die betekeniswaardes en interpretasiemoontlikhede van die tersaaklike kultuurterreine insluit nie.…”