Surgery for stress urinary incontinence due to presumed sphincter deficiency after prostate surgery

Silva, Laercio A; Andriolo, Régis B; Atallah, Álvaro Nagib; Silva, Edina MK da

doi:10.1002/14651858.cd008306.pub2

Cited by 33 publications

(17 citation statements)

References 38 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Patients with severe incontinence are likely to need surgery (e.g. artificial sphincter implantation) more than rehabilitation (Silva et al, 2014). The difference in the ages between the two groups might play a role in the success of the programme, as ageing is associated with decreased muscular performance and leakages (Knight, 2008); in our sample, patients who obtained rehabilitation had significantly lower median age.…”

Section: Conclusion and Implications For Practicementioning

confidence: 80%

Developing a rehabilitation programme for male urinary incontinence: detailed schemes and results on 122 patients

Terzoni

Montanari

Mora

et al. 2015

Int J of Uro Nursing

View full text Add to dashboard Cite

Urinary incontinence (UI) is a common complication of prostatectomy. International guidelines suggest using pelvic floor muscle training (PFMT) as a first‐line intervention (grade A) to help patients reduce the involuntary urine leakages. In the literature it is hard to find a complete exercise scheme, with full details (e.g. body position during PFMT, how to avoid antagonist synergies), information on how to make exercises progressively more difficult, and data showing the efficacy of the whole programme. This study presents a complete PFMT programme, with full details and outcomes. A scheme of five progressive exercises was built, each with precise characteristics and times. Totally 131 patients with stress UI after radical retropubic prostatectomy were enrolled and followed a written scheme of PFMT with the five exercises. Leakages were quantified using the 24‐h pad test. Rehabilitation ended when patients had leakages less than 10 g/d. Nine patients could not achieve results and decided to exit the programme after a median of five sessions (InterQuartile Range, IQR = [4;7]). Out of the 122 patients, 90 patients who followed the full programme achieved the rehabilitation (70.3%); they had median leakages of 150 g, IQR = [90;300]. Those who did not reach the result had higher leakages [540 g/d, IQR = (300;840)] but obtained clinically significant reduction and reached a median of 90 g/d, IQR = [90;157] after comparable rehabilitation times (median of 6 or 7 sessions, corresponding to 8 or 10 weeks, for rehabilitated and non‐rehabilitated patients, respectively). Future studies will investigate the long‐term results of this programme.

show abstract

Section: Conclusion and Implications For Practicementioning

confidence: 80%

Developing a rehabilitation programme for male urinary incontinence: detailed schemes and results on 122 patients

Terzoni

Montanari

Mora

et al. 2015

Int J of Uro Nursing

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Avrupa Üroloji Kılavuzu hafif-orta şiddetteki erkek inkontinansında ayarlanabilir veya fix erkek sling, orta-ciddi derecede idrar kaçırması olan hastalara ise artifisyal üriner sfinkteri önermektedir (24,25). Günümüzde erkek stres inkontinans tedavisinde kullanılacak onaylanmış ilaç tedavisi bulunmamaktadır.…”

Section: Discussionunclassified

Radikal Prostatektomi Sonrasi Gorulen Stres Uriner Inkontinansta Duloksetinin Etkinligi

Pelit¹,

Gurbuz²

2016

Kontinans ve Nöroüroloji Bülteni

View full text Add to dashboard Cite

ÖzetUluslararası Kontinans Derneği (ICS) stres üriner inkontinansı detrusor kasında aktivite artmaksızın, intravezikal basıncın üretra basıncını aşmasıyla ortaya çıkan idrar kaçırma şekli olarak tanımlar. Post-prostatektomi sonrası üriner inkontinans oluşumu, yaşam kalitesi ve psikolojiyi ciddi derecede bozan bir rahatsızlıktır. Radikal prostatektomi sonrası bu oran %2 ile %66 arasında bildirilmiştir. Duloksetin kadın stres inkontinansında uzun yıllardır kullanılmakta ve onay almış bir moleküldür. Duloksetin rabdosfinkterin kasılmasını sağlayan pudental sinirin afferent nöronlarının orijin aldığı sakral kökteki Onuf nükleusda sertonin-noradrenalin geri alımını inhibe ederek bu aminlerin ortamdaki konsantrasyonunu artırır ve böylece pudental sinire daha fazla uyarı iletilerek üretral kapanma basınçlarını arttırıp kontinansa fayda sağladığı kanıtlanmıştır. Post-prostatektomi inkontinansta ise duloksetin kullanımı günlük ped sayısında azalma sağladığı, inkontinans yaşam kalitesi sorgulama (I-QoL) skorlarını artırdığı ve hastaların bir kısmında tam kuruluk sağladığı gösterilmiştir. Günümüzde post-prostatektomi inkontinansta halen endikasyon dışı (off-label) olarak kullanılan duloksetin için yüksek hasta sayısına sahip, uzun süre takipli, randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Post-prostatektomi inkontinans, duloksetin Giriş Üriner inkontinans, ICS (Uluslararası Kontinans Topluluğu) tarafından istemsiz olarak idrar kaçırma olarak tanımlan-mıştır (1). Klinik olarak urge tip (ani sıkışma hissi ile olan istemsiz idrar kaçağı), stres tip (efor, hapşırma, öksürük ve gülme ile olan istemsiz idrar kaçağı) ve mikst tip (urge ve stres birlikteliği) olarak 3 grubu ayrılmıştır (2,3). Prostatın anatomik detaylarının öğrenilmesi, robotik cerrahinin yaygınlaşmasına rağmen serilerde radikal prostatektomi sonrası erken dönem stres inkontinans oranları %0,8 ile %87 arasında değişmektedir (4-7). Radikal prostatektomi sonrası genel olarak bakıldığında %33 hastada değişik şid-dette stres üriner inkontinans görülmektedir (6,8,9). Litaratürdeki farklılıkların en büyük nedeni operasyon teknikleri ve inkontinans devam etme süresi arasındaki standardizasyon olmamasından kaynaklanmaktadır. Örneğin Donellan ve ark. (10) yaptıkları çalışmada, postoperatif 3. ayda hastaların ped testinde %18 hafif, %14 orta, %4 ciddi inkontinans görülürken, 12. aydaki ped testinde %6 hafif, %6 orta, %4 ciddi inkontinans saptanmıştır.Patogenezinde mesane boynu disfonksiyonu, eksternal sfinkterin mekanik ve/veya sinirsel hasarı ve detrusor instabilitesi ile alakalı olduğu düşünülmektedir (11,12). Bunlara ek olarak fonksiyonel üretral uzunluğunun da kontinansa katkısı olduğu bilinmektedir (13). Preoperatif (yaş, kontinans durumu), peroperatif (cerrahi teknik, cerrah tecrübesi), postoperatif faktörler kontinans üzerine etkilidir. Pelvik anatominin daha iyi tanımlanması ve cerrahi tekniğin iyileştirilmesi ile postoperatif inkontinans daha az görülmektedir (14-17).Postprostatektomi inkontinans işeme günlüğü, ped testi veya sorgulama formala...

show abstract

“…It is not surprising that the need for invasive intervention increases with severity of symptoms, and much greater use of the AUS in men with severe symptoms reflects its position as the gold standard of male incontinence treatment [Montague, 2012] and its superiority in severe symptoms on Cochrane analysis [Silva et al 2011]. A possible niche for sling surgery exists in mild-moderate PPI, however, randomized, controlled trials and more long-term results are still needed to inform a clear surgical policy that ensures that individual men get the best treatment for them.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

A report of a regional service for post-prostatectomy urinary incontinence: a model for best practice?

Almallah

Grimsley

2014

Therapeutic Advances in Urology

View full text Add to dashboard Cite

Introduction: Post-prostatectomy incontinence (PPI) is a potentially highly significant complication of a common urological procedure. Pathophysiology may be multifactorial but most commonly involves urinary sphincter weakness. The gold standard treatment for severe incontinence is artificial urinary sphincter but multiple alternatives exist. The growing incidence of PPI has led to the development of a specialized regional service dedicated to management Patients and methods: In 2004 a regional referral protocol for PPI was established with a dedicated clinic at a single centre for assessment and management including videourodynamics, pelvic floor rehabilitation, biofeedback and a consultant with a specialist interest in PPI surgery. Data regarding all in-house and tertiary referrals to this clinic between 2004 and 2011 were analysed with patients categorized by symptom severity. Results: A total of 267 patients were referred to the post-prostatectomy service (mean age 66.6, range 49-83 years) with numbers increasing year on year. Two-thirds of these were tertiary referrals: 27.7% of referrals were for mild symptoms, 35.2% moderate and 33.3% severe. One-third of referrals were made within 2 years of the primary procedure. Just over half of referred patients underwent invasive treatment including 24.3 artificial sphincter (24.3%) and male slings (22.8%). 7.5% patients were managed with medication, 14.6% were managed conservatively with containment therapy only. One-fifth remain under assessment or have deferred treatment. Conclusion: PPI is of increasing personal and societal impact which should be identified early and supported. Investigation and management can be standardized and intervention at a high volume centre achieved by early specialist referral.

show abstract

Surgery for stress urinary incontinence due to presumed sphincter deficiency after prostate surgery

Cited by 33 publications

References 38 publications

Developing a rehabilitation programme for male urinary incontinence: detailed schemes and results on 122 patients

Developing a rehabilitation programme for male urinary incontinence: detailed schemes and results on 122 patients

Radikal Prostatektomi Sonrasi Gorulen Stres Uriner Inkontinansta Duloksetinin Etkinligi

A report of a regional service for post-prostatectomy urinary incontinence: a model for best practice?

Contact Info

Product

Resources

About