Οι μετεγχειρητικές ενδοκοιλιακές συμφύσεις αποτελούν μια από τις σοβαρότερες και συχνότερες επιπλοκές της χειρουργικής της κοιλιάς. Αποτελούν την αιτία συμφυτικού ειλεού, χρόνιου πυελικού άλγους, υπογονιμότητας και δυσκολιών στην εκτέλεση επακόλουθων επεμβάσεων. Η αυξημένη επίπτωση και η σοβαρότητα των επιπλοκών τους αποτελούν τους λόγους για τη συνεχιζόμενη έρευνα για την ανεύρεση αποτελεσματικών και ασφαλών αντισυμφυτικών μέσων. Μέχρις στιγμής έχουν δοκιμαστεί πλήθος φαρμακευτικών ουσιών και μεθόδων για την πρόληψή τους.Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε τη επίδραση της bevacizumab στη πρόληψη των μετεγχειρητικών συμφύσεων. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε πειραματική μελέτη σε επίμυες. 90 άρρενες επίμυες Wistar Albino χωρίστηκαν τυχαία σε 3 ομάδες των 30, ανάλογα με την ουσία που χορηγήθηκε, την ομάδα μελέτης που έλαβε bevacizumab (ομάδα ΒΕ), την ομάδα ελέγχου (ομάδα Ρ) που έλαβε φυσιολογικό ορό και την ομάδα sham. Στην συνέχεια κάθε ομάδα χωρίστηκε σε τρείς υποομάδες των 10 ανάλογα με την ημέρα θυσίας. Στην ομάδα μελέτης μετά από προετοιμασία, αναισθησία και μέση κοιλιακή τομή προκλήθηκαν συμφύσεις με τριβή του τυφλού και του τοιχωματικού περιτοναίου και στη συνέχεια χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά bevacizumab σε δόση 5mg/kg βάρους σώματος, σε διάλυμα με φυσιολογικό ορό. Στη ομάδα ελέγχου πραγματοποιήθηκε η ίδια παρέμβαση και χορηγήθηκε μόνο φυσιολογικός ορός στην ίδια δόση, ενώ στην ομάδα sham δεν έγινε παρέμβαση και δεν χορηγήθηκε καμιά ουσία. Η επαναληπτική επέμβαση πραγματοποιήθηκε κατά την 2η, 14η και 28η μετεγχειρητική ημέρα (ΜΤΧΗ) (υποομάδες ΒΕ-2, ΒΕ-14, ΒΕ-28 και Ρ-2, Ρ-14, Ρ-28). Κατά τη θυσία έγινε κλινική εκτίμηση των συμφύσεων και βαθμολόγηση σε κλίμακα από δύο ανεξάρτητους με την ερευνητική ομάδα χειρουργούς και λήψη ιστοτεμαχίων και ορού αίματος για βιοχημικές μετρήσεις του ιστικού ενεργοποιητή του πλασμινογόνου (tPA), του αναστολέα του (ΡΑΙ-1) και της μεταλλοπρωτεϊνάσης-9 (ΜΜΡ-9) και για ιστοπαθολογική εκτίμηση της ίνωσης και της αγγειογένεσης.Διαπιστώθηκε ότι οι συμφύσεις ήταν κλινικά λιγότερες στις υποομάδες μελέτης. Επίσης υπήρξε διαφορά στην τιμή της συγκέντρωσης του tPA στα ιστοτεμάχια του περιτοναίου και του τυφλού σε όλες τις υποομάδες μελέτης. Αντίστοιχα, η συγκέντρωση του ΡΑΙ-1 ήταν σημαντικά χαμηλότερη στα ιστοτεμάχια τυφλού σε όλες τις υποομάδες και στα ιστοτεμάχια περιτοναίου στις υποομάδες ΒΕ-2 και ΒΕ-14. Οι συγκεντρώσεις της MMP-9 ήταν υψηλότερες στα ιστοτεμάχια τυφλού και περιτοναίου σε όλες τις υποομάδες μελέτης και στον ορό του αίματος στις υπο-ομάδες μελέτης που θυσιάστηκαν την 14η ΜΤΧΗ. Η ιστοπαθολογική μελέτη των ιστοτεμαχίων ανέδειξε διαφορές τόσο στην ίνωση όσο και στην αγγειογένεση στα ιστοτεμάχια τυφλού και περιτοναίου για τις υποομάδες που θυσιάστηκαν την 14η και την 28η μετεγχειρητική ημέρα.Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι μια θεραπευτική δόση bevacizumab, χορηγούμενη ενδοπεριτοναϊκά μειώνει το σχηματισμό συμφύσεων. Η δράση της bevacizumab φαίνεται ότι ξεκινά από το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των συμφύσεων και συνεχίζει μέχρι την 28η μετεγχειρητική ημέρα.
