Sytuacja ekonomiczna kina hiszpańskiego w XXI wieku. Próba diagnozy

Abstract

Współczesne kino hiszpańskie można traktować dwojako. Z jednej strony, jako kinematografię narodową, która jest zaangażowana w transnarodowe sieci współpracy i wymiany, a jednocześnie korzysta z transnarodowych kodów i uniwersalnego języka filmowego. Z drugiej strony, kino hiszpańskie jest jedną z kinematografii europejskich silnie uzależnionych od hegemonii „globalnego Hollywood”. W artykule zostały omówione podstawowe cechy współczesnego przemysłu Hiszpanii (takie jak mimetyzm względem kina hegemonicznego, nadmiar produkcji lokalnych i endogamicznych czy uznanie dla kina asymilującego „międzynarodowość autorską”), a także główne trudności, z jakimi musi się zmierzyć badacz najnowszego kina hiszpańskiego. Następnie przeanalizowano dynamikę hiszpańskiej produkcji filmowej, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów finansowania filmów, a także omówiono hiszpański box office (2002-2015). Artykuł kończy krótka refleksja na temat niełatwych relacji kina Hiszpanii z tamtejszą publicznością.