Sytuując to, co wspólne. De Angelis, Agamben i zewnętrze kapitalizmu

Abstract

Abstrakt: W artykule proponuję spojrzeć na globalny, wielokierunkowy ruch na rzecz dóbr wspólnych (the commons) jako na projekt pozostający w horyzoncie wyznaczonym przez Kapitał Karola Marksa. Traktuję to, co wspólne (the common), jako niekapitalistyczną alternatywę zorganizowaną wokół praktyk bezpośrednich wytwórców, którzy w warunkach kapitalizmu doświadczają nie tylko wywłaszczenia na mocy ekstrakcji wartości dodatkowej, ale także utraty całego bogactwa społecznego na skutek dominacji formy towarowej. Na przykładzie pism Róży Luksemburg oraz wspólnych prac Antonia Negriego i Michaela Hardta wskazuję na słabości perspektywy, która wiąże to, co wspólne, z zanikaniem zewnętrza systemu kapitalistycznego i transformacją jego wnętrza. Za Massimo de Angelisem przeciwstawiam tej perspektywie ujęcie tego, co wspólne, jako zewnętrza, zaś za Giorgiem Agambenem wskazuję na franciszkańską formę życia jako projekt wychodzący poza podział wnętrze/zewnętrze. Odmienne interpretację tego, co wspólne, na tle problematyki wnętrza i zewnętrza odsyłają do rywalizujących wizji komonizmu.Słowa kluczowe: zewnętrze kapitalizmu, to, co wspólne, commoning, Massimo de Angelis,

Platformy Imperium i pirackie bunty

“…W tych realiach kradzież, piractwo czy rozbójnictwo przydrożne wydawały się najbardziej obiecującymi metodami dla ludzi pozbawionych kapitału 51 . Współcześnie, w momencie intensyfikacji grodzeń, które zagrażają warunkom reprodukcji życia 52 , ucieczka nie jest już możliwa. Piractwo medialne nie stanowi projektu politycznego i formy działania na rzecz tego, co wspólne.…”

The Principles of the Common: Towards a Political Philosophy of Polish Cooperativism

“…According to Gigi Roggero, the common is primarily a class concept (Roggero 2010, 363), one that characterises struggles and forms of antagonism between the private and public (Roggero 2010, 365). The common, in this sense, is the principle of collective practices and organisations directed against the commodity-form and the state-form; it is the -non-capitalistic outside‖ (Moll 2017), both as the source of value for extraction and as the site of possible resistance. This is also what distinguishes the institutions of the common from any social organisations of the commons, such as collaborative commons, P2P production, the collaborative economy, the sharing economy, and so on (see Papadimitropoulos 2018), as well as the politics centred on the common from perspectives adopted by such authors as Elinor Ostrom (1990), Yochai Benkler (2006) or Michel Bauwens and Vasilis Kostakis (2014).…”