'Take as directed'—strategies to improve adherence to cardiac medication

Abstract

In patients with cardiovascular diseases, adherence to medication is a fundamental prerequisite for pharmacological therapy to be effective. Nonadherence to medication is a major public health problem that compromises the effectiveness of therapies and results in suboptimal clinical outcomes. The behaviour of nonadherence is complex and is strongly influenced by an interaction between various factors, such as patient education, communication between patients and physicians, drug dosing schedules, and access to health care. Interventions have been implemented to target these barriers to adherence; however, individual interventions have generally been associated with fairly modest improvements in adherence. Financial incentive schemes and modern technology, such as mobile telephone applications, are being harnessed as novel strategies to improve adherence. Ultimately, multifaceted strategies tailored to individual patients are likely to be required to improve long-term adherence to medication and consequently enhance patient health.

Evidence of poor adherence to secondary prevention after acute coronary syndromes: possible remedies through the application of new technologies

“…[30][31][32][33] However, increasing the number of components poses many difficulties not least logistically but financially. Consequently, technology may offer the potential to meet these requirements, especially with advances that allow greater patient interaction and real-time feedback, features that may also serve as an extension of physician contact outside of the clinic.…”

Rational Use of Drugs: Adherence with Medication

“…Zayıf adherans ile ilgili nedenlerden bir kısmını hasta ile ilgili çeşitli faktörler oluşturur (Tablo 2) (10,11,12). Mental durum ile alakalı olarak, hastada depresyon ve/veya anksiyete gibi ruhsal bozuklukların bulunması tedaviye kayıtsız kalınmasına ve takiplere riayet edilmemesine neden olabilir.…”

“…Genç yaşta ve meslek sahibi olan hastaların günlük yoğun iş hayatları; ilaç almada unutkanlığa, iş hayatındaki yoğun tempoda tercih edilen diğer önceliklere, kişisel veya duygusal tercihlere ve buna bağlı olarak doz atlamaya yol açmaktadır (15). Tablo 2' de bahsi geçen her bir faktör önemli olmakla birlikte hastalığı anlamada eksiklik özellikle belirleyici olup, istenmeyen etkileri uzun dönemde ve/veya hafif şekilde ortaya çıkan veya asemptomatik olan hastalıklar, adheransta ciddi eksikliklere neden olmaktadır (10,11). Örneğin, hipertansiyon ve diyabet gibi kalp yetmezliği, nefropati, retinopati ve nöropati gibi istenmeyen etkileri uzun vadede ortaya çıkan kronik hastalıklarda hastalar olayın ciddiyetini kavramakta güçlük çektiklerinden ve akut dönemde bu hastalıklar semptomatik olmadıkları için hastalar tedaviye zayıf adherans gösterebilmektedirler (12).…”

“…Diğer taraftan istenmeyen etkileri hemen ve şiddetli şekilde ortaya çıkan hastalıklarda hastaların ilaçlarını almakta çok istekli davranmaları şaşırtıcı olmayacaktır. Adheransı olumsuz etkileyen hastayla ilgili bu ve benzeri faktörlere karşı birçok strateji planlanabilir ama bunların en başta geleni hasta eğitimi olmalıdır (10,11). Diyabetin hastanın kendisi tarafından idaresi gibi eğitim programlarının etkili olduğu bilinmektedir; bunlara erişimin mümkün olmadığı durumlarda hekimler halk sağlığı programları, eczacılar basılı eğitim materyalleri ve internet tabanlı bilgi kaynakları gibi metotların kullanılmasının önemi vurgulanmalıdır (10).…”

“…Motivasyon noksanlığı motivasyonel mülakat tekniği ile belirli oranda üstesinden gelinebilecek bir sorundur (11). Bu teknikte rehber hastanın ilaçların alınmasının önemi üzerindeki hislerini ve adheransı başarma konusunda kendine güvenini analiz etmeye çalışır (11).…”