Yeni yerleşim alanlarının düzenlilik ve erişilebilirlik dereceleri sürdürülebilir yerleşim alanları üretmek için en önemli değişkenlerdir. Sokak dokuları, ada ve parsellerin biçim ve büyüklükleri, binaların parsel içindeki konumları yerleşim alanının erişilebilirlik ve yoğunluk düzeylerini doğrudan etkilemektedir. Ayrıca bu fiziksel bileşenlerin bir araya geliş kurguları ve oluşturdukları form alanın plan karakterini ve düzenlilik derecelerini vermektedir. Bu kapsamda çalışmanın çıkış noktası; cumhuriyetin 100. yılında yeni yerleşim alanlarının biçimsel özelliklerinin analiz edilmesi ve karşılaştırılmasıdır. Bu alanların yol dokusu, ada ve parsel biçimlenişleri, bina – parsel ilişkileri, yerleşim alanının erişilebilirlik/bütünleşme düzeyi ve alanın plan yapısının düzenlilik derecelerinin ölçülmesi hedeflenmektedir. Çalışmada, Elazığ kentinde son on yıl içinde hızla gelişen ve halen de gelişmekte olan iki yeni yerleşim bölgesi çalışma alanları olarak seçilmiştir. Kentin büyüme yönü olan batı koridorunda yer alan Ataşehir Mahallesi ve kuzeybatı yönünde yer alan Çaydaçıra Mahallesi seçilen yerleşim alanlarıdır. Çalışmada morfolojik analiz yöntemlerinden space syntax (mekân dizimi) analizleri ve Conzen analizleri birlikte kullanılmıştır. Bu analizler ile her iki alanın yol dokusu, yapı adası, parsel ve arazi kullanımlarıyla birlikte bütünleşme ve erişilebilirlik düzeyleri, aksiyel değerlerine dair bulgular elde edilmiştir. Çalışma sonucunda, her iki alanın yerleşim planlarının düzenlilik derecelerinin, bütünleşme ve erişilebilirlik düzeylerinin, yol dokusu, ada ve parsel biçimlenişlerinin farklı olduğu görülmüştür. Bu farklılıkların temel nedeni olarak ise topografik karakterin ve konut üretim yaklaşımlarının etkili olduğu sonucuna varılmıştır.
-