Dit artikel brengt verslag uit van een onderzoek naar de historische receptie van Vlaamse tv-fictieseries. Het bouwt verder op mijn eerder onderzoek naar de rol van dergelijke series in de vorming van een Vlaamse identiteit, gebaseerd op analyse van de representatie van Vlaanderen, van de productiecontext en van de persreacties op de series. 1 In grote lijnen werd daar gesteld dat Vlaamse tv-fictie, zeker in de monopolieperiode van de openbare omroep, bijdroeg tot de constructie van een Vlaamse 'nationale' identiteit, althans in de culturele betekenis van de term. 2 Op tekstueel vlak uitte dit zich in de creatie van een specifiek beeld van het verleden, met bijzondere aandacht voor de Vlaamse geschiedenis, taal, cultuur en volksaard. Op productievlak ging dit gepaard met culturele Vlaamsgezindheid bij de beleidsverantwoordelijken, die de Vlaamse cultuur wilden stimuleren en bekend maken. De pers ten slotte stond kritisch tegenover Vlaamse tv-fictie, maar apprecieerde het Vlaamse karakter van de series. Wat in dit alles echter ontbreekt, is informatie over de feitelijke appreciatie door de kijkers. Welke series bekeken zij graag, en waarom? Speelden deze series een rol in hun identificatie met Vlaanderen?Het is echter moeilijk het kijkproces retrospectief te onderzoeken, gezien de beperkingen van het menselijke geheugen. Daarom is het nuttig de werking van het geheugen te thematiseren. Bedoeling is dan niet zozeer te reconstrueren hoe de kijkers 'werkelijk' omgingen met Vlaamse series -wel veeleer wat ze zich daarvan herinneren. Welke processen van filtering en selectie vonden plaats, en welke herinneringen blijven na al die jaren hangen? Interviews met kijkers bieden zo aanwijzingen voor de werking van het geheugen, en vooral voor de manier waarop collectieve herinneringen gevormd worden. De analyse van Vlaamse kijkerherinneringen vormt op die manier een case study, die ook zicht geeft op sociale herinneringsprocessen in andere culturen. De mechanismen in de vorming van herinneringen zijn immers niet uniek Vlaams, hoewel het belang van de cultureel specifieke kijkcontext niet uit het oog verloren mag worden.