Teoria i praktyka edukacji inkluzyjnej uczniów zdolnych

Abstract

Dominujące obecnie w teorii i praktyce edukacji uczniów zdolnych i utalentowanych podejście zakłada wspólne kształcenie wszystkich uczniów, niezależnie od ich potencjałów. Zróżnicowane klasy szkolne powinny odzwierciedlać strukturę i cechy coraz bardziej heterogenicznych społeczeństw. W artykule przedstawiono zmiany w pedagogice zdolności, które doprowadziły do ukształtowania się w niej paradygmatu inkluzyjnego. Opinie nauczycieli wobec grupowania uczniów według zdolności są jednak niejednorodne. Z badań empirycznych wynika, że aprobata dla doboru pedagogicznego wzrasta, im niższa jest efektywność i poziom kształcenia ogólnego w szkołach. Ta prawidłowość znalazła potwierdzenie w międzynarodowych badaniach porównawczych, jakie przeprowadzono wśród nauczycieli w sześciu krajach Europy (N=630). Nauczyciele z Polski, na poziomie istotnie wyższym niż respondenci ze Słowacji, Ukrainy, Białorusi, Bułgarii i Rumunii, przeciwni są kształceniu uczniów zdolnych w specjalnych klasach lub szkołach.

Teacher as the Creator of Educational Space of Support and Development of Students’ Abilities and Talents

“…Most studies suggest that teachers have a positive attitude towards gifted students (Beacham, Rouse, 2012;Goddard, Evans, 2018). Others show that teachers have a negative relationship (Collins et al, 2001;Lee et al, 2004;Giza, 2023) or ambivalent and stereotypical views of them. Negative attitudes of teachers may be associated with inadequate educational resources and accelerated cognitive development in children (Laine et al, 2019) that they cannot satisfy.…”