H διατριβή μελετά τη χρήση και τη σημασία των μαχαιριών στην αρχαία ελληνική λατρεία από τους πρωτογεωμετρικούς έως και τους ελληνιστικούς χρόνους, με αφορμή το σχετικό υλικό από το ιερό του Διός στην Πάρνηθα. Η διατριβή αποτελείται από δύο τόμους: Ο Τόμος Α΄ συνιστά το κύριο τμήμα της μελέτης και διαρθρώνεται σε τέσσερα κεφάλαια, ακολουθούμενα από τη σύνοψη των δεδομένων. Στο Κεφάλαιο 1 εξετάζονται οι γραμματειακές πηγές ως προς την ορολογία και ως προς τις χρήσεις των μαχαιριών. Στο Κεφάλαιο 2 συγκεντρώνονται και σχολιάζονται οι επιγραφικές μαρτυρίες, που τεκμηριώνουν την ύπαρξη μαχαιριών σε 12 ιερά. Στο Κεφάλαιο 3 παρουσιάζονται τα μαχαίρια από 128 ιερά, με αφετηρία το ιερό του Διός Παρνησσίου, μοναδικό για τον αριθμό των μαχαιριών που έχουν βρεθεί (4400), τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Αντικείμενο του Κεφαλαίου 4 αποτελεί η εικονογραφία των μαχαιριών στο πλαίσιο της λατρείας. Το κείμενο ολοκληρώνεται με τη σύνθεση των δεδομένων, από τα οποία προκύπτει νέα τυπολογική κατάταξη των μαχαιριών και συμπεράσματα για τη χρήση και τη συμβολική λειτουργία τους στον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων. Το κείμενο συνοδεύεται από τον Τόμο Β΄, όπου περιλαμβάνεται το εποπτικό υλικό, ακολουθώντας τη σειρά των τεσσάρων κεφαλαίων του Τόμου Α΄: Αποτελείται από δύο χάρτες, στους οποίους σημειώνεται η θέση των ιερών όπου έχουν εντοπισθεί μαχαίρια και επιγραφές που αναφέρονται μαχαίρια αντίστοιχα, 57 κατόψεις, όπου σημειώνεται η θέση εντοπισμού των μαχαιριών, 638 σχέδια μαχαιριών, 136 απεικονίσεις μαχαιριών στην αρχαία ελληνική τέχνη, κατάλογο 206 φιλολογικών πηγών, κατάλογο 28 επιγραφών, καταλόγους και γραφήματα σχετικά με την τυπολογία, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και το ανασκαφικό πλαίσιο των μαχαιριών και καταλόγους απεικονίσεων.