The Art of Fugue: Bach Fugues for Keyboard, 1715–1750

Symbolics of Bach's the art of fugue

“…Savremeni teoretičar Jozef Kerman (Joseph), tvrdi da se "arhaični" impuls može primetiti u svim poznim Bahovim delima (Kerman, 2005). U prilog toj tvrdnji on komentariše naziv contrapunctus (a ne fuga) koji Bah koristi za pojedinačne komade u Umetnosti fuge 5 .…”

“…Umetnost fuge je poslednji u nizu Bahovih monotematskih ciklusa, 6 nastalih kao ponuda za prijem u članstvo Miclerovog (Lorenz Christoph Mitzler) 7 udruženja umetnika. U Bahovoj biografiji je evidentno prisustvo interesovanja za pitagorejsku 4 Hauptman je bio prvi koji je razdvojio nemačku od italijanske i francuske tradicije: "Fugue is to music what the Gothic style is to architecture, the Sonata corresponding in form to the Hellenic", ("Fuga je za muziku ono što je gotski stil u arhitekturi, sonata odgovara helenskom", prev.…”

“…5 "As for Bach's use of the solemn term "contrapunctus" that accords with his evident intention in The Art of Fugue to control counterpoint as a universal principle, rather than simply the genre of fugue." ("Bahova upotreba dostojanstvenog termina 'kontrapunktus' u skladu je sa njegovom namerom da u Umetnosti fuge tretira kontrapunkt kao univerzalni princip a ne jednostavno kao žanr fuge", gde pod žanrom podrazumeva kompozicionu tehniku , primedba i prevod autora rada) (Kerman, 2005:37). 6 Muzička žrtva; Goldberg varijacije; i kanonske varijacije na koral Vom Himmel hoch da komm' ich her.…”

“…Kepler je 1608. godine, takođe, objasnio i Fibonačijev broj, a 1611. godine je objavio svoje otkriće u delu O šestougaonoj zmiji (De nive sexangula) u kome govori o dodekaedronu i ikosaedronu. Kepler Fibonačijevu proporciju naziva "božanskom" (Kerman, 2005). Čak, i ako odbijemo mogućnost, da je Bah u potpunosti prihvatao mistične ideje o moći muzike, zasnovane na njenim fizičkim svojstvima i analogiji s kosmološkim otkrićima, može se sa sigurnošću pretpostaviti da ih je dobro poznavao i proučavao.…”

“…1). Ista tema se u izmenjenoj formi pojavljuje u Contrapunctus-uX (najekspresivniji u celom ciklusu), gde je ritam prve verzije očuvan, ali se menja smer dva motiva prekinuta pauzom, što Kermana asocira na odnos svetlosti i tame (Kerman, 2005). "Enigmatska" tema prožima i Contrapunctus XI, ali u ublaženoj "jednosmernoj" verziji (kao i Contrapunctus VIII) i potom nestaje.…”