“…Ή εφαρμογή τοϋ καρδιακού καθετηριασμού είς τήν μελέτην τής αιμοδυναμικής τής καρδίας,συνέβαλεν ουσιωδώς είς τήν κατανόησιν τοϋ παθοφυσιολογικοϋ μηχανισμού καί τής κλινικής σημασίας τοϋ τετάρτου καρ διακού τόνου. Ούτω έμελετήθη, ή συμπεριφορά τοϋ τετάρτου καρ διακού τόνου επί τή βάσει μεταβολών τής φλεβικής επαναφοράς καί ή σχέσις αυτού προς τήν διαστολικήν πίεσιν τής αριστεράς κοι λίας επί ασθενών μετά στενώσεως τής αορτής (Kuo 1957, Kincaid-Smith and Barlow 1959b, Goldblatt 1962. Διά τών ανωτέρω εργα σιών, ò τέταρτος καρδιακός τόνος κατέλαβε θέσιν κακοϋ προγνω στικού σημείου érti πλείστων καρδιακών παθήσεων.…”