The Battle of Nehru'l-Kelb, a Breaking Point of the Crusades: 1100

Abstract

Haçlıların 1097-1099 yılları arasında Anadolu, Antakya ve Kudüs’te elde ettikleri başarılar, kendi azimlerinden daha çok Müslümanlar arasındaki çekişme ve kıskançlıklardan kaynaklanmıştır. 1100 yılında ise Suriye’de yeni gelişmeler olmuş, Haçlılara ölümcül bir darbe indirme imkânı doğmuştur. Antakya Haçlı Prinkepsi Norman Bohemond Dânişmend Türkleri tarafından başkentleri Niksar’da zindana atılmış ve Antakya başsız kalmıştı. Kudüs Kralı Godefroi de Bouillon’un da ölümü Haçlılar arasındaki krizi derinleştirmiş ve onları bir yok oluşa doğru sürüklemeye başlamıştır. Bu esnada abisinin ölüm haberini alarak Kudüs’e doğru yolculuğa başlayan Kont Baudouin için Dımaşk ve Humus Müslümanları sarp bir geçitte pusu kurmuşlardır. Her şey düşünülmesine rağmen, Dımaşk meliki Dukak’ın Beyrut’a doğru topraklarını genişletmeye çalışmasından rahatsız olan Trablus emiri, Haçlılara erzak ve istihbarî bilgi paylaşımında bulunarak Haçlılardan yana bir tavır sergilemiştir. Nehrü’l-Kelb olarak bilinen Beyrut-Saydâ arasındaki sarp geçitte kurulan pusuda elde edilen ilk başarılara rağmen Dımaşklılar daha sonra başarısız olmuştur. Böylece de Müslümanların eline geçen bir fırsat değerlendirilememiş, bir müddet sonra da Baudouin Kudüs Krallığı, Bohemond’un yeğeni Tancred de Antakya Prinkepsliği’ne geçerek Haçlıları büyük bir badireden kurtarmışlardır. Bu süreç te Müslümanlar arasında birlik ruhu olmadan Haçlıların mağlup edilemeyeceğini bir kez daha ortaya koymuştur.