The Challenge of Faust

Binswanger, Hans Christoph

doi:10.1126/science.281.5377.640

Cited by 4 publications

(2 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Fakat tabiat her zaman beklenen cevabı vermemektedir. Sınırlar ve bentlerin inşasıyla müdahale edilen tabiat, insanoğlunun beklediğinin aksine daha fazla yıkım yaratabilecek sonuçlar verebilmektedir (Binswanger, 1998). Fizyokratlara göre ilahi irade, evrensel ve mükemmel olan bir "doğal düzen" yaratmıştır.…”

Section: Para Faust Ve La Casa De Papelunclassified

Finansal İstikrar Bağlamında Faust, La Casa De Papel Ve Para

Çipe¹

2022

smryj

View full text Add to dashboard Cite

Bir gün içerisinde "para" kelimesinin kaç kere ve kaç değişik anlamda kullanıldığı hakkında bir istatistik yapılmış olsaydı özellikle küresel ekonomik kriz yaşadığımız şu günlerde sonuçlar tahminlerimizin çok üzerinde olabilirdi. Para'nın anlamı günlük konuşma dilimizde çok fazla içerik barındırırken, ekonomistlerce genelde tek anlamı vardır: Mal ve/veya hizmetlerin ödemesinde ya da borçların geri ödemesinde genellikle kabul edilen "her hangi bir şey'i" ifade etmektedir (Mishkin, 2004: 44). Bu tanım dinamik bir stok değişim aracı olan para için sınırlı bir tanımdır. Tanımda geçen "her hangi bir şey" ifadesi bu sınırın farkındalığının göstergesi olabilmektedir. Ekonomist olsun ya da olmasın "para" zenginlik ile eşdeğer bir anlam da ifade etmektedir. Ekonomistler parayı mevduat, satın alma ve/veya servet edinme gibi işlemlere hizmet eden bir varlık olarak görmektedirler. Para günlük konuşma dilimizde "gelir" anlamında da kullanılırken, birim-zaman başına kazanç ölçüsünü ifade eden bir tanım para ile ilişkilendirilmektedir. Dolayısıyla gelirin (paranın) hangi zaman diliminde ve ne kadar olduğu zenginliği ifade etmek için önemlidir. Birinin 1000 TL'yi bir saatte ya da bir ayda kazanıyor olması o kişinin geliri, zenginliği yani sahip olduğu "parası" hakkında bilgi verebilmektedir (Mishkin, 2004: 45). Elbette ki para gelir ve servetten farklıdır. Sonuç olarak gelir, bir kazanç akımı iken para, stok bir değişkendir (Salihoğlu, 2020: 6). ÖZETİnsanın en temel motivasyonu refah ve mutluluk içinde bir yaşam sürmektir. En kapsamlı görüşlere göre refahın kaynağı "paradır". Adam Smith (1776), 'insanların "mevcut durumlarını iyileştirmek için" tek yol fiziksel refah değildir' derken "Sosyal Onay" kavramına dikkat çekmektedir. Fiziksel refahın temel unsuru bireyin elde ettiği kazanç yani para iken "sosyal onay" insan yaşamında paradan daha farklı kavramların göstergesidir. Ancak günümüzde sosyal onayın en temel göstergesi insanın paraya yüklediği anlam ile açıklanabilmektedir. Paranın icadı ile birlikte paraya yüklenen roller her geçen gün değişmekte çoğalmakta ve başka şekillere bürünmektedir. Morgan Ricks'e (2016) göre para sadece cebimizdeki nakit ya da çek defterimizdeki bakiye değildir. O aynı zamanda 'sosyal istikrar politika amaçları' için elzem bir araçtır. Bu kısa ama kapsamlı tanım ile paranın sadece bireysel bir refah aracı olmadığı bilakis önemli bir sosyal rolünün olduğu vurgulanmaktadır.Bu çalışmada finansal istikrarın hammaddesi olan para kavramı Goethe'nin başyapıtı olan Faust'un ikinci bölümünde geçen diyaloglar ve son zamanlarda her kesimden izleyicinin aşina olduğu "La Casa De Papel" dizisi bağlamında incelenmiştir. Sonuç olarak iktisat biliminin temel tanımında yer alan "sınırsız insan ihtiyaçlarını" karşılamanın en önemli rolü paraya düşmektedir. Özellikle küreselleşme ile her ne kadar "fiziki para" önemini kaybetmiş gibi görünse de dijital para ve benzerlerinin temelini oluşturduğundan vazgeçilemez bir kavram olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

show abstract

Section: Para Faust Ve La Casa De Papelunclassified

Finansal İstikrar Bağlamında Faust, La Casa De Papel Ve Para

Çipe¹

2022

smryj

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…What appears to lie behind these reflexive responses to earth systems engineering is an implicit fear of the specter of "high modernism"; of engineering and scientific enterprises and approaches, which, as a result of hubris and linkages to state power, have in many cases done great damage in this century (Scott 1998 Other examples which come readily to mind include: Soviet agricultural collectivization, compulsory villagization in Tanzania, and dysfunctional planned urban systems such as Brazilia (Allenby 1999a, Scott 1998. The archetype for high modernist hubris is, of course, Faust, the prototypic developer who sweeps the past away with his comprehensive reworking of the environment (Goethe [1833(Goethe [ ] 1984Binswanger 1998). 1 Increasingly, however, the inadequacies of this approach have been recognized, both generally and by the relevant technological communities.…”

mentioning

confidence: 99%