“…Καταρχήν προτείνει, ανάμεσα σε άλλα, την μερική εθνικοποίηση της βρετανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας και τη δημιουργία ενός κεντρικού Film Office για την ενίσχυση της ανεξάρτητης κινηματογραφικής παραγωγής. Επίσης, ζητά από το Υπουργείο Παιδείας να υποστηρίξει το αίτημα για εισαγωγή της ΚΕ στο σχολείο, καθώς επίσης να παρέχει υποστήριξη σε θέματα παραγωγής και διανομής εκπαιδευτικών ταινιών, στην παροχή μηχανών προβολής και στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στη χρήση των ταινιών(Manvell, 1947).Το 1944, για πρώτη φορά αναγνωρίζεται σε συνέδριο η αυτόνομη εκπαιδευτική αξία των ταινιών. Στο ίδιο συνέδριο, θέμα διαμάχης αποτέλεσε ο προβληματισμός για το εάν τα ντοκιμαντέρ είναι κατάλληλα για χρήση στην τάξη.Κάποιοι συμμετέχοντες υποστήριξαν ότι υπηρετεί προπαγανδιστικούς σκοπούς και δεν συνάδει με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει ως στόχο την ουδετερότητα, ενώ άλλοι ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια, συνεπώς αποτελεί ένα πολύ σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο.…”