Bu çalışmanın amacı sağlık çalışanlarında iş stresinin işten ayrılma niyeti üzerine etkisinde merhamet yorgunluğunun aracılık rolünü belirlemek ve iş stresi ile merhamet yorgunluğunun işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Çalışma Adıyaman ilindeki iki kamu ve bir özel sağlık kurumunda çalışanlar üzerinde yürütülmüştür. Çalışmada veri toplama aracı olarak üç farklı ölçek kullanılmıştır. Sağlık çalışanlarının merhamet yorgunluğu düzeyini ölçmek için Dinç ve Ekinci (2019) tarafından geliştirilen “Merhamet Yorgunluğu Kısa Ölçeği, iş stresi düzeylerini belirlemek için House ve Rizzo (1972) tarafından geliştirilen, Efeoğlu (2007) tarafından Türkçeye çevrilerek geçerliliği ve güvenilirliği yapılan iş stresi ölçeği, işten ayrılma niyetlerini ölçmek için ise, Cammanvd.’nin (1979) geliştirdiği Kitapçı vd.’nin (2013) Türkçe çevirisini yaptığı ölçekler kullanılmıştır. Çalışmaya toplamda 226 sağlık çalışanı dahil edilmiş ve verilerin analizinde AMOS ile SPSS programları kullanılmıştır. Sonuçta merhamet yorgunluğunun iş stresi ile işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkide aracı rol oynadığı bulgusuna ulaşılmıştır. Sonuç olarak sağlık çalışanlarında merhamet yorgunluğuna dair farkındalık oluşturmanın, stresle baş etme yöntemlerini uygulamalarını sağlamanın çalışanların işten ayrılma niyetini azaltacağı savunulmaktadır. Diğer taraftan sağlık çalışanları üzerinde iş stresini artıran faktörlerin ayrıntılı olarak değerlendirilmesi ve stresin olumsuz etkilerinden kurtulmaya yönelik çabaların yürütülmesi, sağlık çalışanlarında oluşan merhamet yorgunluğunun etkilerini azaltmak ve işten ayrılma niyetinin oluşumunu engellemek hususunda katkı sağlayacağına düşünülmektedir.