“…ส าหรั บเด็ กวั ยก่ อนเรี ยนที ่ ต้ องได้ รั บการผ่ าตั ดหั วใจจะมี ความกลั วมากที ่ สุ ดคื อช่ วงเวลาการน า สลบ (Chorney and Kain, 2009) Gao et al, 2014;Patel et al, 2006;Rasti, Jahanpour, & Motamed, 2014) (Justus et al, 2006;Kain et al, 2006;Li et al, 2007;Perry, Hooper, & Masiongale, 2012) ซึ ่ งก่ อนผ่ าตั ดหั วใจ และสถานการณ์ น าสลบเป็ นช่ วงเวลาวิ กฤตของผู ้ ป่ วยเด็ กที ่ จะเกิ ดความกลั วมากที ่ สุ ด (Chorney and Kain, 2009) มากกว่ าร้ อยละ 60 ของผู ้ ป่ วยเด็ กที ่ ต้ องเข้ ารั บผ่ าตั ดจะมี ความทุ กข์ ทรมาน จากความกลั วเกิ ดขึ ้ นก่ อนผ่ าตั ดหั วใจ (Aydin et al, 2008;Perry, Hooper, & Masiongale, 2012;Vagnoli, et al, 2005) (Kyle and Carman, 2017;Potts and Mandleco, 2012) 1.4. (Kyle and Carman, 2017;Potts and Mandleco, 2012) 1 (Power and Franck, 2008) 1.5 ปฏิ กิ ริ ยาความกลั วก่ อนผ่ าตั ดหั วใจในเด็ กวั ยก่ อนเรี ยน ความกลั วในเด็ กวั ยก่ อนเรี ยน เป็ นการตอบสนองทางด้ านอารมณ์ ที ่ ต้ องเผชิ ญต่ อสถานการณ์ ที ่ มาคุ กคาม จะมี ความคล้ ายคลึ งกั บผู ้ ใหญ่ ที ่ ท าให้ เกิ ดการเปลี ่ ยนแปลงและการแสดงออก 3 ด้ าน (Moores, 1987) (Potts and Mandleco, 2012) 1.5.3 ด้ านพฤติ กรรม (behavioral response) ความกลั วนั ้ นท าให้ เกิ ดการแสดงออก ทางด้ านพฤติ กรรมที ่ เปลี ่ ยนแปลงไปจากเดิ ม มั กจะเกิ ดพฤติ กรรมที ่ ไม่ ก่ อให้ เกิ ดประโยชน์ ตามมา เพื ่ อช่ วย หลบหนี สิ ่ งที ่ มาคุ กคาม ดั งนี ้ 1.5.3.1 พฤติ กรรมที ่ แสดงออกมาให้ เห็ น (Active and expressive behaviors) โดย เด็ กจะแสดงพฤติ กรรมเพื ่ อหลี กหนี สิ ่ งคุ กคามหรื อสถานการณ์ ที ่ ท าให้ เกิ ดความกลั ว สามารถจั ดพฤติ กรรม เป็ น 3 ด้ าน ดั งนี ้ (Weinstein, Domoto and Baab, 1983) 1 อง, 2554;Romino et al, 2005) 1.6.1.3 มี ทั ศนคติ ไม่ ดี ต่ อบุ คคลากรทางการแพทย์ และในการเข้ ารั บการรั กษาใน โรงพยาบาลครั ้ งต่ อๆไป หรื อในระยะยาวอาจรุ นแรงจนมี พฤติ กรรมก้ าวร้ าว ซึ มเศร้ า แยกตั ว และท าให้ บิ ดามารดามี ความวิ ตกกั งวลเพิ ่ มขึ ้ นได้ (Romino et al, 2005) 1.6.2 (Manion, 1990;Ziegler and Prior, 1994)…”