The effect of thioacetamide on rat liver plasma membrane enzymes and its potentiation by fasting

Nikolaev, V. B.; Kerimova, M.; Naydenova, E.; Dimov, S.; Savov, G; Ivanov, E

doi:10.1016/0300-483x(86)90121-6

Cited by 6 publications

(3 citation statements)

References 15 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…TB, bromobenzene, Lawesson's reagent, and methyl benzimidate hydrochloride were purchased from Aldrich (Milwaukee, WI). Benzoic acid-d 5 solution in 10% H 3 PO 4 followed by heating. Radioactivity on the TLC plate was detected by exposing it to a Molecular Dynamics phosphor screen (3 days at room temperature) and scanning the screen with a Bio-Rad Molecular Imager FX scanning unit.…”

Section: Methodsmentioning

confidence: 99%

“…For example, thiourea (TU), phenylthiourea, and α-naphthylthiourea (ANTU) have long been known for their acute pneumotoxicity to rats, and ANTU was once widely used as a rodenticide ( , ). In contrast to the pneumotoxic TUs, thioamide derivatives such as thioacetamide (TA) ( − ) and thiobenzamide (TB, 1 ) ( − ) are hepatotoxic in rats. Both cause centrilobular necrosis along with profound hyperbilirubinemia.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Covalent Modification of Microsomal Lipids by Thiobenzamide Metabolites in Vivo

Ikehata

Koen

et al. 2007

Chem. Res. Toxicol.

View full text Add to dashboard Cite

Thiobenzamide (TB) is hepatotoxic in rats causing centrolobular necrosis, steatosis, cholestasis, and hyperbilirubinemia. It serves as a model compound for a number of thiocarbonyl compounds that undergo oxidative bioactivation to chemically reactive metabolites. The hepatotoxicity of TB is strongly dependent on the electronic character of substituents in the meta- and para-positions, with Hammett rho values ranging from -4 to -2. On the other hand, ortho substituents that hinder nucleophilic addition to the benzylic carbon of S-oxidized TB metabolites abrogate the toxicity and protein covalent binding of TB. This strong linkage between the chemistry of TB and its metabolites and their toxicity suggests that this model is a good one for probing the overall mechanism of chemically induced biological responses. While investigating the protein covalent binding of TB metabolites, we noticed an unusually large amount of radioactivity associated with the lipid fraction of rat liver microsomes. Thin-layer chromatography showed that most of the radioactivity was contained in a single spot more polar than the neutral lipids but less polar than the phospholipid fractions. Mass spectral analyses aided by the use of synthetic standards identified the material as N-benzimidoyl derivatives of typical microsomal phosphatidylethanolamine (PE) lipids. Quantitative analysis indicated that up to 25% of total microsomal PE became modified within 5 h after a hepatotoxic dose of TB. Further studies will be required to determine the contribution of lipid modification to the hepatotoxicity of TB.

show abstract

Section: Methodsmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Covalent Modification of Microsomal Lipids by Thiobenzamide Metabolites in Vivo

Ikehata

Koen

et al. 2007

Chem. Res. Toxicol.

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Η αύξησή της μετά από 12 εβδομάδες από την χορήγηση ΤΑΑ θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ούτως ώστε να συσχετισθεί με τον σημαντικό βαθμό ίνωσης του ήπατος. Όπως αναφέρεται από τουςNikolaev et al, 1986 και De Ferreyra et al, 1983, η ΤΑΑ προκαλεί νέκρωση μέσω εκλεκτικής βλάβης στην πλασματική μεμβράνη των ηπατικών κυττάρων. Ο CCl 4 απάγει ένα άτομο υδρογόνου από τα ακόρεστα λιπίδια της πλασματικής μεμβράνης, προκαλώντας λιπιδική υπεροξείδωση(Tsukamoto et al, 1990).…”

unclassified

Μελέτη των μεταλλοπρωτεϊνασών (MMPs) και των αναστολέων τους (TIMPs) στην πειραματικά επαγώμενη κίρρωση σε επίμυς

Χαντζιάρα¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός: Να μελετηθούν τα επίπεδα της μαλονδιαλδεΰδης (MDA) και οι εκφράσεις των μεταλλοπρωτεϊνασών ΜΜΡ-3, ΜΜΡ-9 και των αναστολέων τους ΤΙΜΡ-1 και ΤΙΜΡ-2 κατά την πειραματικά επαγώμενη ηπατική ίνωση μετά από χορήγηση θειοακεταμίδης (ΤΑΑ) σε επίμυς. Υλικό και Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν 25 ενήλικοι αρσενικοί επίμυς (220±15 γρ. έκαστος), στους οποίους χορηγήθηκε συνεχόμενα ΤΑΑ (300 mg/L) στο πόσιμο νερό για 12 εβδομάδες. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν 4, 8 και 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της χορήγησης της ΤΑΑ και το ήπαρ τους χρησιμοποιήθηκε για την μέτρηση των επιπέδων της MDA και για ιστολογική εξέταση και εκτίμηση του βαθμού της ίνωσης και του ποσοστού κυττάρων που εκφράστηκαν, καθώς και της έντασης της χρώσης των ΜΜΡ-3, ΜΜΡ-9, ΤΙΜΡ-1 και ΤΙΜΡ-2 με ανοσοϊστοχημεία. Αποτελέσματα: Ο βαθμός ίνωσης παρουσίασε σημαντική αύξηση 4, 8 και 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της χορήγησης ΤΑΑ. Παρατηρήθηκε προοδευτική αύξηση της συγκέντρωσης ινώδους ιστού στο ήπαρ ανάμεσα στις ομάδες και σχηματισμός ινωτικών οζιδίων και κίρρωσης στο τελικό στάδιο του πειράματος. Τα επίπεδα MDA αυξήθηκαν προοδευτικά μετά την έναρξη της χορήγησης της ΤΑΑ, με σημαντική αύξηση μετά από 12 εβδομάδες. Αντιθέτως, δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική αύξηση των επιπέδων MDA στις 4 και 8 εβδομάδες από την έναρξη χορήγησης της ΤΑΑ. Η έκφραση και η ένταση της χρώσης για τους ΤΙΜΡ-1 και ΤΙΜΡ-2 παρουσίασαν αύξηση ανάλογη του χρόνου μετά την έναρξη λήψης της ΤΑΑ και του βαθμού ίνωσης. Η έκφραση και η ένταση της χρώσης της ΜΜΡ-3 αυξήθηκαν προοδευτικά 4, 8 και 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της χορήγησης της ΤΑΑ, ενώ δεν εκφράστηκε στην ομάδα ελέγχου. Η έκφραση της ΜΜΡ-9 αυξήθηκε προοδευτικά στις 4, 8 και 12 εβδομάδες από την έναρξη της λήψης της ΤΑΑ, ενώ η ένταση της χρώσης για την ΜΜΡ-9 ήταν στατιστικώς σημαντική μόνο 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της χορήγησης της ΤΑΑ. Συμπέρασμα: Η χορήγηση ΤΑΑ σε επίμυς οδήγησε σε προοδευτική ίνωση και κίρρωση του ήπατος σε 12 εβδομάδες. Τα επίπεδα MDA δεν αυξήθηκαν στα αρχικά στάδια της ίνωσης υποδεικνύοντας διαφορετικό μηχανισμό επαγωγής της από ότι με τον τετραχλωράνθρακα (CCl₄), ενώ παρατηρήθηκε αύξησή τους κατά την εγκατεστημένη κίρρωση του ήπατος μετά από χορήγηση ΤΑΑ. Η έκφραση και η ένταση χρώσης των ΜΜΡ-3, ΜΜΡ-9, ΤΙΜΡ-1 και ΤΙΜΡ-2 παρουσίασαν προοδευτική αύξηση ανάλογα με τα στάδια της ίνωσης-κίρρωσης, ενώ η ΜΜΡ-3 δεν εκφράστηκε στην ομάδα ελέγχου. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των ΜΜΡs και των TIMPs κατά τα διάφορα στάδια της ίνωσης θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω.

show abstract

A quantitative histochemical study of 5′nucleotidase activity in rat liver after ischaemia

Frederiks

Marx

Myagkaya

1988

The Journal of Pathology

View full text Add to dashboard Cite

The lead salt method of Wachstein and Meisel15 has been applied using incubation media containing polyvinyl alcohol for the localization and quantification of 5'-nucleotidase (E.C.3.1.3.5) activity in cryostat sections from rat liver after ischaemia in vitro and ischaemia in vivo followed by different periods of re-perfusion. 5'-Nucleotidase activity at the bile canaliculi, especially in the pericentral areas, had already decreased after 60 min of ischaemia in vitro, although the total activity as measured densitometrically was not changed. After 120-240 min of ischaemia, a significant decrease of the total 5'-nucleotidase activity was found. At that stage, signs of irreversible cell damage were recognized. Short periods of re-perfusion (1 h) after ischaemia in vivo induced a decreased bile canalicular 5'-nucleotidase activity throughout the entire liver, but a restoration after longer periods of re-perfusion was observed (5, 24, and 48 h). Necrotic areas recognized by a decreased lactate dehydrogenase activity after all periods of re-perfusion showed decreased total 5'-nucleotidase activities. A correlation was observed between the decrease in bile canalicular 5'-nucleotidase activity and the disappearance of microvilli of the bile canaliculi. It is concluded that a decrease in the bile canalicular 5'-nucleotidase activity can be used as a very sensitive marker for ischaemic liver cell damage. Assessment of the irreversibility of the cell injury has to be determined using additional parameters such as a decreased lactate dehydrogenase activity.

show abstract

The effect of thioacetamide on rat liver plasma membrane enzymes and its potentiation by fasting

Cited by 6 publications

References 15 publications

Covalent Modification of Microsomal Lipids by Thiobenzamide Metabolites in Vivo

Covalent Modification of Microsomal Lipids by Thiobenzamide Metabolites in Vivo

Μελέτη των μεταλλοπρωτεϊνασών (MMPs) και των αναστολέων τους (TIMPs) στην πειραματικά επαγώμενη κίρρωση σε επίμυς

A quantitative histochemical study of 5′nucleotidase activity in rat liver after ischaemia

Contact Info

Product

Resources

About