Με εφαλτήριο τον Τρωαδίτη Δόλωνα η παρούσα διδακτορική διατριβή προβαίνει στη σαφή αποτύπωση της εξελικτικής πορείας των αλληλοεξαρτώμενων θεσμών της κατασκοπείας και της αντικατασκοπείας. Στην ουσία αναδεικνύει τους συμπτώσιμους μετασχηματισμούς, αλλά και την αποκλίνουσα φυσιογνωμία τους στους δύο κορυφαίους στρατιωτικοπολιτικούς πυλώνες του αρχαίου κόσμου σε διαχρονικό (από τον 8ο προχριστιανικό αιώνα ως και τον 3ο αιώνα μ. Χ.) και αντιπαραβολικό (Ελλάδα και Ρώμη) επίπεδο.Η εδραζόμενη σε αξιόπιστες ιστορικές πηγές ψυχοπνευματική σκιαγράφηση των εντεταλμένων οργάνων εναρμονίζεται με την περιγραφική τους αξιολόγηση και την ουσιώδη πραγματολογική ανάλυσή τους. Παράλληλα παρουσιάζονται οι ειδικές κατηγορίες των έμψυχων και των άψυχων φορέων κατασκοπευτικής δράσης στην ξηρά και στη θάλασσα, αλλά και η μεθοδική συλλογή πληροφοριών σε διασυνοριακό βεληνεκές. Τέλος προσεγγίζεται ο ανασταλτικός χαρακτήρας διαδεδομένων αντικατασκοπευτικών πρακτικών, ενώ φωτίζεται ενδελεχώς η εποικοδομητική συνεισφορά ενδεικνυόμενων μέτρων για τον αποπροσανατολισμό των εχθρικών δυνάμεων.