Bu makale, mimarlık ve matematik arasındaki içkinlik hakkındadır. Dijital tasarım araçlarının kullanımının zirvesinde, herkes tarafından artık bilindiği düşünülen “parametrik mimar” tanımını açıklamaya çalışmak bu yazının hedefidir. Parametrik mimarlık tanımının, mimarlığın matematikle kurduğu ilişkide arandığı bu çalışmada ilk olarak, matematiğin platonik boyutlarından akıp mimarlığın mükemmellik arayışına; hassasiyet (precision) ve doğruluk (accuracy) ihtiyacına; geometrik ve grafik sezgilerin temsile dönüşümüne kadar farklı konseptler üzerinden “parametrik mimar” kavramının türeyişini anlatan tarihsel bir sunuşa yer verilmiştir. Sonrasında Zaha Hadid ve Antoni Gaudí gibi zaman ve mekandan bağımsız virtüöz mimarların sunduğu temsiller üzerinden “parametrik mimarlar”ın virtüellik zemini tartışılmaktadır. Bunu da mimari manipülasyonların materyalist taleplerini karşılamak için çalışan “parametrik mimar”a gerekli kılınan matematiksel dönüşümü bir kompütasyon düşüncesi (computational thinking) üretim alanı olarak tartışmaya açmaktadır. Star mimar ve Tanrı’nın mimarı gibi erk üreten pozisyonlara sıkıştırmak yerine, bu yazıda altı çizilmek istenen virtüalite tartışması, her iki virtüöz mimar ile zaman ve mekandan bağımsız dahi olsalar, Patrik Schumacher ve Mark Burry’nin üzerinden “parametrik mimar”ın yeniden yaratımına yer verilmektedir. Sonuç olarak, bu araştırmadan elde edilen iç görüler, tasarı geometrinin sınırlarına sıkışan geleneksel mimarlık pratiğini aşmanın bir yolu olarak görünen “parametrik mimarlık” tanımını matematik ile kurulan yaratıcılık odaklı ilişki üzerinden yeni ve gelişen virtüel zemin kayması/birleştirmesi olarak yapmaktadır. Böylece mimarlık pratiği ve teorisi için çıkarımlar sunmaktadır.