“…Bunlardan bazıları şöyle sıralanabilir: En iyi yetenekleri örgüte çekme ve örgüt içinde tutma (Laçinler, 1997;McMahan vd., 1998, s. 198;Gilbert ve Ivancevich, 2001;Brannan ve Priola, 2012;Mor Barak, 2014); örgütün rekabet gücünü artırma (Redding, 1982;Thomas ve Ely, 1999;Brodbeck vd., 2011); hızlı bireysel ve örgütsel öğrenme, yüksek düzeyde yaratıcılık ve yenileşme (Gentile, 1994;Speechley ve Wheatley, 2001;Richard vd., 2003;Schermerhon vd., 2000;Sarayönlü, 2003;Avery ve McKay, 2010); yüksek moral ve artan işdoyumu (Gilbert ve Stead, 1999;Von Bergen vd., 2000;Maldonado, Dreachslin, Dansky, Souza ve Gatto, 2002;Guillaume vd., 2014); sorunlara alternatif çözümler üretme ve örgütsel esneklik (Nemeth, 1986;Cox, 1992;Walton, 1994;Richard, 2000;Brown vd., 2012); çevresel değişime daha hızlı tepki gösterme ve daha yüksek düzeyde uyum sağlama yeteneği kazanma (Cox ve Blake, 1991;Romano, 1995;Collins, 1996;McMahan vd., 1998;Clarge, Cao ve Lahenay, 2003); halkla iyi ilişkiler geliştirme ve olumlu örgütsel imaj (Speechley ve Wheatley, 2001); sinerji ve örgütsel etkililik (Adler, 1991;Muter, 1999;Thomas ve Ely, 1999;Schermerhon vd., 2000;Mollica, 2003;Avery ve McKay, 2010). Farklı insanlar; farklı kültürleri, kişilik özelliklerini ve yeteneklerini de okula taşırlar.…”