The interplay of students’ creative behavior and learning style during digital game based learning

Abstract

Σκοπός αυτής της διατριβής ήταν να διερευνήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ της μάθησης βάσει ψηφιακών παιχνιδιών και της δημιουργική συμπεριφορά των μαθητών. Αυτή η διατριβή αποτελείται από πέντε διαφορετικές μελέτες. Μια ποιοτική μελέτη (11 συνεντεύξεις), μια πιλοτική φάση και 3 πειραματικές μελέτες. Τριακόσια πέντε παιδιά δημοτικού σχολείου (N = 305) ηλικίας 11-12 ετών δημοτικού σχολείου αποτέλεσαν το αρχικό δείγμα της έρευνας. Σε αυτήν την έρευνα χρησιμοποιήθηκαν ψυχομετρικές τεχνικές για τη συλλογή ποσοτικών και μετρήσιμων δεδομένων. Το Honey and Mumford's Learning Style Questionnaire (LSQ) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση των μαθησιακών στυλ των ατόμων. Για τον ίδιο σκοπό, χρησιμοποιήσαμε επίσης το LSI: Elementary Learning Styles Inventory από τους Stetson and Associates (2004). Η δημιουργικότητα των μαθητών αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας την Τεχνική Συναινετικής Αξιολόγησης από την Teressa Amabile (1983). Οι αναλύσεις δεδομένων έδειξαν ότι η χρήση ψηφιακών παιχνιδιών ήταν πιο αποτελεσματική όσον αφορά την ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μαθητών σε μαθηματικές έννοιες σε σχέση με τισ παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας. Πιο συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι άτομα που είχαν κατηγοριοποιηθεί ως πραγματιστές (Pragmatist) είτε ως ακτιβιστών(Activist) βάσει του LSQ και ως Κιναισθητικοί(Kinesthetic) βάση του LSI επηρεάστηκαν πιο θετικά από τα περιβάλλοντα μάθησης ψηφιακών παιχνιδιών. Η διάρκεια της παρέμβασης βρέθηκε επίσης να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της.