“…Έχουν αναφερθεί αρκετές ουσιαστικές προσπάθειες προς τη βελτίωση των φυσικών, χημικών και ηλεκτροχημικών ιδιοτήτων του έπειτα από την κραματοποίησή του με διάφορα μέταλλα ή μεταλλικά οξείδια όπως τα MoO2, MoO3 [86][87][88], W [89,90], CeO2 [91], Fe [92,93], Cu [94], Ti [95], Ti4O7, Ru [96], Mo, Cr, Pd [97], IrO2, RuO2 [98]. Επιπλέον, διμεταλλικά κράματα του τύπου Ni-Mo αναφέρονται στη βιβλιογραφία ότι εμφανίζουν υψηλή ανθεκτικότητα ως προς τη διάβρωση [94], χαμηλή υπέρταση δυναμικού για την HER [99,100] και ικανοποιητική μακροχρόνια χημική και μηχανική σταθερότητα [101][102][103][104][105]. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντικά είναι και τα ηλεκτρόδια κραμάτων τύπου Raney τα οποία περιλαμβάνουν κράματα καταλυτικών μετάλλων (Ni, Co και Fe) με περισσότερο ενεργά μέταλλα όπως το Al και ο Zn, τα οποία έπειτα από τη χημική τους απόξυση σε αλκαλικές συνθήκες οδηγούν στο σχηματισμό ηλεκτροδίων υψηλής ηλεκτροενεργής επιφάνειας, γεγονός που συνεπάγεται την αύξηση της καταλυτικής ενεργότητας του ηλεκτροδίου εξαιτίας της πορώδους δομής του.…”