The Kosovo trauma in Serbian national narratives

Abstract

Η εργασία αυτή αναψηλαφεί τις διαφορετικές σερβικές ερμηνείες ίου Τραύματος του Κοσσυφοπεδίου από την περίοδο της σέρβικης ανεξαρτησίας μέχρι σήμερα. Επικεντρώνεται στις διαφορετικές ερμηνείες οι οποίες χρησιμοποιούν τον θρύλο ως σημείο αναφοράς για να προσδώσουν σε αυτόν πολιτικές και πολιτισμικές διαστάσεις που συμβαδίζουν με τις ανάγκες κάθε εποχής. Η αποκρυστάλλωση του μύθου είναι ταυτόχρονη με τη διαδικασία συγκρότησης του νεότερου σερβικού κράτους. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις μετά το 1980 ερμηνείες του και στον τρόπο με τον οποίο διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις έχουν προσπαθήσει να τον νοηματοδοτήσουν ανάλογα με τις επιδιώξεις τους. Η ανάλυση εξετάζει την εννοιολόγηση του Τραύματος τις τελευταίες δύο δεκαετίες σε άμεση συσχέτιση με τις πολιτικές εξελίξεις και τονίζει την αμφισημία του μύθου του Κοσσυφοπεδίου στη σημερινή Σερβία και τη ρητορική του χρήση από πολιτικές δυνάμεις.

Czyj jest Śląsk? Refleksja o pograniczu śląsko-niemieckim

“…26-29). Ivana Spasić wskazuje jednak, że trauma związana z Kosowem nie tkwi "w Serbach", ale w tym, co pomiędzy nimi, a co przybiera charakter przestrzeni dyskursywnej (Spasić, 2011(Spasić, , s. 99, za: Čolović, 2019. Dyskursywność w tym wypadku tworzy się na skutek konieczności wyboru pomiędzy dwiema wiedzami: Człowiek-Serb uznaje traumę kosowską albo Człowiek-Serb odrzuca traumę kosowską.…”

Using cultural trauma:Gandhi's assassination, partition and secular nationalism in post‐independenceIndia

“…A range of empirical studies have demonstrated how cultural traumas influence national identity through events including war and genocide (Alexander 2004b; Alexander and Gao ; Bartmański and Eyerman ; Geisen ; Spasić ), terrorism (Smelser 2004b), the end of communism (Sztompka ) and even the destruction of objects (Debs ). Yet theorists have only briefly considered what function trauma narratives play in society, with widely varying explanations.…”

“…Sztompka stresses the unifying power of a cultural trauma as ‘a force for social becoming’ (: 194), and Alexander and Gao argue that traumas function, ‘not only as threats to already existing collective identity, but as symbolic vehicles that allow future collective identities to be formed’ (2011: 1010). Spasić's examination of the importance of the fourteenth‐century Battle of Kosovo in nineteenth‐century Serbia demonstrates the range of functions played by one myth: ‘an inspiration, a call to arms, a spiritual reminder, an emotional bond with their fellows, or a scourge to chastise them’ (2011: 87). The variety of explanations creates a conundrum: why does the collective remembrance of a traumatic event result in such diversity of outcomes?…”

“…There can be competing narratives, but ultimately, one version prevails, and far from being an unspeakable tragedy, the cultural trauma becomes a dominant referent, a new meaning structure in society against which other events are measured. A range of empirical studies have demonstrated how cultural traumas influence national identity through events including war and genocide (Alexander 2004b;Alexander and Gao 2011;Bartmań ski and Eyerman 2011;Geisen 2004;Spasić 2011), terrorism (Smelser 2004b), the end of communism (Sztompka 2004) and even the destruction of objects (Debs 2012). Yet theorists have only briefly considered what function trauma narratives play in society, with widely varying explanations.…”

“…Second, a number of studies in nationalism (Bucur 2002;Gocek 2002;Verdery 1999;West and Smith 1997;West 2008;Zubrzycki 2006) and cultural trauma theory (Alexander 2004a;Eyerman 2001;Spasić 2011) have examined cases where nationally evoked narratives change over time. More recent cultural trauma research has begun considering why some events become traumas and others do not (Alexander and Gao 2011;Heins and Langenohl 2011.)…”