The Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants and Atrial Fibrillation: Challenges and Considerations

Plitt, Anna; Bansilal, Sameer

doi:10.4022/jafib.1547

Cited by 6 publications

(6 citation statements)

References 63 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…2 VKAs require frequent monitoring and dose adjustments due to their narrow therapeutic range. 2,4 The broad interand intraindividual dose-response variability demands dose optimization of VKA by regular measurements of the prothrombin time, presented as international normalized ratio (INR). The INR target range should be maintained between 2.0 and 3.0, because subtherapeutic INR levels may not provide sufficient protection from stroke.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

“…The INR target range should be maintained between 2.0 and 3.0, because subtherapeutic INR levels may not provide sufficient protection from stroke. 4 Drug-drug and drug-food interactions and individual metabolic variability may limit the use of VKAs. 4 NOACs have a predictable anticoagulant effect, fixed-dose regimens, and no routine anticoagulation monitoring requirements.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

“…4 Drug-drug and drug-food interactions and individual metabolic variability may limit the use of VKAs. 4 NOACs have a predictable anticoagulant effect, fixed-dose regimens, and no routine anticoagulation monitoring requirements. 2 The choice and dose of NOAC depend on the individual patient, and appropriate dosing should prevent thrombus formation without increasing major bleeding risk.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 2 more Smart Citations

The Importance of Appropriate Dosing of Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants for Stroke Prevention in Patients with Atrial Fibrillation

Beyer‐Westendorf

Fay²,

Amara

2021

TH Open

View full text Add to dashboard Cite

Preventing thromboembolic events, while minimizing bleeding risks, remains challenging when managing patients with atrial fibrillation (AF). Several factors contribute to current dosing patterns of nonvitamin K antagonist oral anticoagulants (NOACs), including patient characteristics, comorbidities, and physician judgment. Application of NOAC doses inconsistent with the drug labels may cause patients to receive either subtherapeutic (increasing stroke risk) or supratherapeutic (increasing bleeding risk) anticoagulant levels. In clinical practice, under- or over-dosing of NOACs in patients with AF is not uncommon. This analysis of prospective and retrospective registry and database studies on NOAC use in patients with AF (with at least 250 patients in each treatment arm) showed that under-dosing may be associated with reduced effectiveness for stroke prevention, with similar or even increased bleeding than with the standard dose. This may reflect underlying conditions and patient factors that increase bleeding despite NOAC dose reduction. Such factors could drive the observed overuse of reduced NOAC dosages, often making the prescription of reduced-dose NOAC an intentional label deviation. In contrast, over-dosing more likely occurs accidentally; instead of providing benefits, it may be associated with worse safety outcomes than the standard dose, including increased bleeding risk and higher all-cause mortality rates. This review summarizes the main findings on NOAC doses usually prescribed to patients with AF in clinical practice.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

The Importance of Appropriate Dosing of Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants for Stroke Prevention in Patients with Atrial Fibrillation

Beyer‐Westendorf

Fay²,

Amara

2021

TH Open

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…En la actualidad existen varios tipos de fármacos anticoagulantes, entre los cuales tenemos a los inhibidores directos de la trombina que se unen a está, impidiendo la transformación de fibrinógeno a fibrina, de la misma manera, inhiben la amplificación de la cascada de coagulación al frenar la activación de los factores X, VII y IX y la activación plaquetaria, además de actuar sobre la trombina libre, ejerce su efecto sobre la trombina unida a la fibrina. De estos medicamentos el único que ha completado los estudios hasta la fase III es el Dabigatrán Etexilato, para el uso en la profilaxis del ACV en Fibrilación Auricular (Chao et al, 2018) y (Plitt y Bansilal, 2017).…”

Section: Persistenteunclassified

Impacto de los nuevos anticoagulantes en el tratamiento de fibrilación atrial

2018

View full text Add to dashboard Cite

<p style="text-align: justify;">La fibrilación auricular es una arritmia supraventricular caracterizada por una activación auricular, no coordinada que se asocia con la pérdida o el deterioro de la función mecánica auricular. Es la arritmia más frecuente y se relaciona con una alta tasa de accidente cerebrovascular y embolia sistémica. Varios son los estudios realizados en todo el mundo para medir la incidencia de esta arritmia sobre hombre y mujeres, lo que nos da una idea de la magnitud del problema, aumenta su prevalencia con la edad y cuando se ve asociada con cualquier otra patología especialmente cardiopatía isquémica y otras comorbilidades como la hipertensión, insuficiencia cardiaca y diabetes. Actualmente, la FA constituye una enfermedad frecuente y grave. Para reducir el impacto de esta arritmia sobre la población es recomendable, como mínimo, dirigir esfuerzos hacia dos objetivos muy claros: por una parte, controlar los factores de riesgo cardiovascular, y por otra, tomar medidas preventivas para evitar cardiopatías estructurales, aunque cuando ya se ha diagnosticado un paciente la terapia establecida tanto para prevención primaria como secundaria es la anticoagulación. El objetivo de este estudio es valorar los efectos de nuevos anticoagulantes versus los usados antiguamente sin ser menospreciados en su uso y beneficio. Casi todas las intervenciones con estos nuevos anticoagulantes consiguieron cambios positivos significativos. Sin embargo, son necesarias futuras investigaciones para precisar qué método de tratamiento es el más apropiado para cada aspecto.</p>

show abstract

“…Το HAS-BLED score συνιστάται από το 2010 από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιολογίας και από την Κίνδυνος αιμορραγίας ανάλογα με το HAS-BLED score.Για πάνω από 60 χρόνια τα κουμαρινικά αντιπηκτικά (βαρφαρίνη, ακενοκουμαρόλη) ήταν τα μοναδικά εγκεκριμένα αντιπηκτικά για per os χορήγηση με στόχο την πρόληψη ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή. Παρόλο που ήταν και είναι φάρμακα υψηλής αποτελεσματικότητας, τα προβλήματα και οι περιορισμοί στη χρήση τους οδήγησαν στην προσπάθεια σχεδιασμού και μελέτης νεότερων αντιπηκτικών, όπως είναι οι αναστολείς θρομβίνης (dabigatran etexilate) και οι αναστολείς παράγοντα Xa (rivaroxaban, apixaban, edoxaban), τα οποία φιλοδοξούν να ξεπεράσουν τους περιορισμούς των κουμαρινικών αντιπηκτικών στην πρόληψη ΑΕΕ και περιφερικής αρτηριακής θρομβοεμβολικής νόσου στους ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή[21][22][23][24][25] . αντιπηκτικά ή ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ (ΑΒΚ) κυκλοφόρησαν το 1940 ως τα πρώτα per os αντιπηκτικά και παρέμειναν ως φάρμακα πρώτης γραμμής στην αντιπηκτική αγωγή για πάνω από 7 δεκαετίες.…”

unclassified

Αξιολόγηση των σφαιρικών δοκιμασιών της αιμόστασης στην ex vivo μελέτη της αντιπηκτικής και αντιαιμοπεταλιακής δράσης των νεότερων από του στόματος αντιπηκτικών και της ασενοκουμαρόλης σε ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή

Κατωγιάννης¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός: Τα δεδομένα που υπάρχουν στην κλινική πράξη για τη δράση των άμεσων από του στόματος αντιπηκτικών (DOACs) είναι περιορισμένα. Στόχος μας ήταν να εκτιμήσουμε την ισχύ της αντιπηκτικής δράσης των DOACs σε ασθενείς με μη βαλβιδικής αιτιολογίας κολπική μαρμαρυγή (NVAF). Μέθοδοι: Μελετήσαμε 80 ασθενείς με NVAF και 20 υγιείς μάρτυρες με παρόμοια χαρακτηριστικά ως προς το φύλο και την ηλικία (20 λάμβαναν dabigatran 110 mg δύο φορές την ημέρα, 20 λάμβαναν rivaroxaban 20 mg μια φορά την ημέρα, 20 λάμβαναν apixaban 5 mg δύο φορές την ημέρα, 20 λάμβαναν ασενοκουμαρόλη). Σε όλους τους 80 ασθενείς και στα 20 άτομα της ομάδας ελέγχου, πραγματοποιήθηκαν οι συμβατικές δοκιμασίες πήξης (PT/INR, APTT, FIB), οι σφαιρικές δοκιμασίες αιμόστασης (θρομβοελαστομετρία, ROTEM και δοκιμασία παραγωγής θρομβίνης, ETP) και επιπλέον η πρότυπη μέθοδος εκτίμησης της ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων, η οπτική θολοσιμετρική συσσώρευση (Light Transmission Aggregometry, LTA) με διεγέρτη την επινεφρίνη. Τέλος, με την ειδική δοκιμασία Hemoclot Thrombin Inhibitors (HTI) μετρήθηκαν τα επίπεδα στο πλάσμα του dabigatran και με την ειδική δοκιμασία Factor Xa Direct Inhibitor (DiXaI) μετρήθηκαν τα επίπεδα στο πλάσμα των rivaroxaban και apixaban. Αποτελέσματα: Σε ασθενείς υπό dabigatran 110 mg παρατηρήθηκε οριακά σημαντική μείωση της συσσώρευσης αιμοπεταλίων σε σχέση με ασθενείς που λάμβαναν ασενοκουμαρόλη (p=0,068) και σημαντικά μειωμένη συσσώρευση συγκριτικά με ασθενείς υπό rivaroxaban (p=0,045), όπως προέκυψε από τη μέθοδο LTA. Επίσης, ασθενείς που λάμβαναν dabigatran 110 mg σε σύγκριση με αυτούς που λάμβαναν ασενοκουμαρόλη, παρουσίασαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές όσον αφορά το δείκτη Li-60 (p=0,011), ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις τιμές του ίδιου δείκτη μεταξύ των ασθενών που λάμβαναν rivaroxaban και apixaban (p=0,499). Η ασενοκουμαρόλη επηρέασε την παραγωγή θρομβίνης περισσότερο από το dabigatran 110 mg (AUC, p<0,001), με βάση το ενδογενές δυναμικό θρομβίνης (ETP). Ανάλογα ευρήματα παρατηρήθηκαν μετά τη σύγκριση του rivaroxaban και του apixaban με την ασενοκουμαρόλη (p<0,001). Επίσης, το ενδογενές δυναμικό θρομβίνης (ETP) μειώθηκε σημαντικά σε ασθενείς υπό rivaroxaban σε σύγκριση με εκείνους που λάμβαναν apixaban (p<0,003). Το Apixaban μειώνει σημαντικά την ETP σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, αλλά σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το rivaroxaban.Επιπλέον, ανιχνεύθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των επιπέδων dabigatran 110 mg, όπως προσδιορίστηκαν με τη δοκιμασία HTI, και σχεδόν όλων των παραμέτρων της δοκιμασίας ETP (AUC, p<0,001). Παρομοίως, παρατηρήθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των συγκέντρωσης του rivaroxaban στο πλάσμα, όπως προσδιορίστηκε με τη χρωμογονική μέθοδο DiXaI, και των ακόλουθων παραμέτρων της δοκιμασίας ETP (Tlag, p=0,045, Tmax, p=0,016 και Cmax, p=0,003). Τέλος, σημειώθηκε στατιστικά σημαντική, αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ της συγκέντρωσης του apixaban στο πλάσμα, όπως προσδιορίστηκε με τη χρωμογονική μέθοδο DiXaI και του ETP (AUC, p<0,001). Συμπέρασμα: Με βάση τις δοκιμασίες ROTEM, ETP και LTA, προέκυψαν τα ακόλουθα συμπεράσματα, όσον αφορά την αντιπηκτική δράση των DOACs, όταν αυτά χορηγούνται στα συγκεκριμένα δοσολογικά σχήματα σε πραγματικούς ασθενείς με NVAF: i) το dabigatran 110 mg, πέραν της αναστολής της θρομβίνης, φαίνεται να έχει αντιαιμοπεταλιακή δράση και να ενισχύει την ινωδόλυση, γεγονός που ενδεχομένως ερμηνεύει τον αυξημένο αιμορραγικό κίνδυνο, ii) οι μετρήσεις της δοκιμασίας ETP συνιστούν ένα πιο ασφαλές προφίλ για το apixaban, σε σχέση με το υπόλοιπα DOACs, ως προς τον αιμορραγικό κίνδυνο, iii) τα μέγιστα επίπεδα των DOACs συσχετίζονται με τις παραμέτρους ETP (αλλά όχι με τις παραμέτρους ROTEM), γεγονός που υποδηλώνει έναν πιθανό ρόλο των παραμέτρων του ETP στην παρακολούθηση των επιπέδων των DOACs.

show abstract

The Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants and Atrial Fibrillation: Challenges and Considerations

Cited by 6 publications

References 63 publications

The Importance of Appropriate Dosing of Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants for Stroke Prevention in Patients with Atrial Fibrillation

The Importance of Appropriate Dosing of Nonvitamin K Antagonist Oral Anticoagulants for Stroke Prevention in Patients with Atrial Fibrillation

Impacto de los nuevos anticoagulantes en el tratamiento de fibrilación atrial

Contact Info

Product

Resources

About