Η διατριβή έχει σκοπό να διερευνήσει τη συμπερίληψη των μαθητών κινεζικής καταγωγής στο ελληνικό σχολείο, μιας εθνοπολιτισμικής ομάδας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αξιακό σύστημα που διαφέρουν από τα συνήθη δυτικά πολιτισμικά πρότυπα. Το σύγχρονο ελληνικό σχολείο με την έντονη πολυπολιτισμική αναδιάρθρωση που υφίσταται, ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης και της συνεχούς μετακίνησης των πληθυσμών, αντιμετωπίζει την πρόκληση να παρέχει εκπαιδευτικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας που θα εξασφαλίζουν τόσο την ακαδημαϊκή όσο και την κοινωνικο-συναισθηματική ικανοποίηση των αναγκών όλων ανεξαιρέτως των μαθητών. Υπό αυτή την προοπτική είναι απαραίτητο να διερευνηθεί αν διαθέτει τους αντανακλαστικούς μηχανισμούς προσαρμοστικότητας προκειμένου να ανταποκριθεί με επιτυχία στον μετασχηματιστικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει. Η παρούσα μελέτη υπάγεται στα ερευνητικά πεδία του παιδαγωγικού λόγου της Διαπολιτισμικής και της Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης, καθώς αντιμετωπίζει τις δύο εκπαιδευτικές κοσμοθεωρίες ως άμεσα εμπλεκόμενες στην από κοινού αναζήτηση πειστικών, αποτελεσματικών και βιώσιμων προσεγγίσεων σε παιδαγωγικά ερωτήματα που άπτονται του πλουραλισμού και της υπερ-ποικιλομορφίας. Στην έρευνα συμμετείχαν 32 εκπαιδευτικοί, 54 μαθητές κινεζικής καταγωγής και 22 Κινέζοι γονείς. Ως μεθοδολογικά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις και μη συμμετοχική παρατήρηση τάξεων, η οποία πραγματοποιήθηκε σε 13 σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των νομών Αττικής, Βοιωτίας, Μαγνησίας, Τρικάλων και Θεσσαλονίκης. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της έρευνας αναδεικνύει συγκεκριμένους περιορισμούς, οι οποίοι με τις κατάλληλες παρεμβάσεις μπορεί να μετατραπούν σε προοπτικές που θα επιτρέψουν στο ελληνικό σχολείο να καταστεί διαπολιτισμικά συμπεριληπτικό.