amaçlanmaktadır. Bu ise konservatif ya da cerrahi yöntemlerle sağlanabilir. Tedavisiz takip edilen hastaların çoğunda fonksiyonel olarak iyi sonuç bildirilse de, hastalığın doğal seyri ve hastaya özgü prognostik etmenler göz önünde bulundurularak uygun müdahale-nin yapılması, erişkin dönemde dejeneratif koksartroz gelişiminden korunma sağlayabilir. [1][2][3][4][5][6] Her ne kadar kesin olarak tanımlanmamış olsa da, %80'in üzerindeki örtünme miktarının femur başı lateral taşmayı ve kompresyonunu engellediği kabul edilir. Pelvik osteotomiye geçmeden önce, femur proksimali normal biyomekaniği tesis edilebilir. Femoral L egg-Calvé-Perthes (LCP) hastalığında tedavinin temel amacı, femur başı küreselliğinin ve asetabular uyumun hastalıktan en az düzeyde etkilenmesini sağlamak ve genç yaşta gelişebilecek dejeneratif eklem hastalığı riskini en aza indirmektir. Genel kabul edilen görüş ise femur başının asetabulum içinde tutulmasını sağlamaktır. Bu sayede, asetabulum femur başınının şekillenmesine katkıda bulunacaktır. Perthes hastalığında en temel tedavi yöntemi, örtünme prensibinin uygulanmasıdır. Örtünmeyle, asetabulumun tamamen zayıflayan femur başını kapsaması ile femur başına etki eden kuvvetlerin eşit olarak dağılması Legg-Calvé-Perthes hastalığının tüm evreleri boyunca femur başının asetabulum içerisinde tutulmasının hastalığın seyri üzerine olumlu etkisi olduğu görüşü yaygın olarak kabul gör-meye başladıktan sonra, cerrahi dışı veya cerrahi örtünme tedavileri, hastalığın tedavisinde daha çok tercih edilir hale gelmiştir. Cerrahi dışı örtünme tedavilerinin uzun sürmesi, bu amaçla kullanılan cihazların hastanın günlük aktivitelerini kısıtlaması ve yaşam kalitesini olumsuz etkilemesi nedeniyle hastalar tarafından tolere edilebilmesi oldukça zordur. Bu nedenlerden dolayı cerrahi örtünme tedavileri seçilmiş hastalarda bir adım daha önde görünmektedir. Son zamanlarda yapılan karşılaştırmalı çalışmalar da bu görüşü destekler niteliktedir. Literatürde pelvik osteotomilerle ilgili pek çok farklı yöntem tanımlanmış olmasına rağmen, Legg-Calvé-Perthes hastalığında en sık kullanılanlar; Chiari, Shelf, innominat ve üçlü pelvik osteotomilerdir. Bu osteotomiler içeri-sinde özellikle 6-8 yaş arasında innominat osteotomi daha fazla ön plana çıkarken, daha ileri yaşlarda varizasyon osteotomisi veya tek başına üçlü osteotomi gibi daha komplike ve kombine osteotomilerin kullanılması önerilmektedir. Ancak hangi yöntemle yapılırsa yapılsın, yaş arttıkça cerrahi tedavinin başarı oranlarında düşüş görüldüğü de inkâr edilemez bir gerçek olarak karşımızda durmaktadır.