The Phenomenology of the Pipe Organ

Abstract


 An extended illustration from Merleau-Ponty’s Phenomenology of Perception describes the interplay of habit, sedimentation, and intersubjectivity in the practice and performance of a skilled organist. This paper takes up Merleau-Ponty’s example in order to describe some of the phenomenological characteristics of embodied musical performance. These characteristics point toward an intersubjective event of “consecration,” as Merleau-Ponty describes it, in which the musician adopts the role of rhetor, inviting the audience into a shared dwelling place.

Organy w przestrzeni. Rozważania z zakresu geografii muzyki

“…Organy pozostają niewątpliwie instrumentem stanowiącym ważny, charakterystyczny element wyposażenia wielu zabytkowych oraz współczesnych obiektów sakralnych i sal koncertowych, których akustyka i wystrój współtworzy ich percepcję (Kearney 2020). Brzmienie instrumentu zależy nie tylko od akustyki wnętrza ale także zdolności organmistrza, jakości użytych materiałów oraz wrażliwości intonatora (Szostak 2021).…”

“…Każdy instrument posiada unikatową kombinację piszczałek, a przez to różnorodność możliwości dźwiękowych, na które wpływają cechy miejsca (obiektu) jego lokalizacji. Wiedza o tej wyjątkowej przestrzeni życiowej jest odkrywana w umiejętnej interakcji między zmysłem słuchu a miejscem, zapośredniczonej przez materialność instrumentu doświadczaną przez dotyk (Kearney 2020). Niepowtarzalność instrumentów powoduje, że każdy z nich inspiruje organistę w sposób wyjątkowy (Szostak 2021).…”

“…3). �oświadczenie organów wiąże się z cielesnością doświadczenia instrumentu w relacji do przestrzeni, w którą został wkomponowany (Kearney 2020). Ważne jest tu zarówno doświadczenie wykonawcy koncertu (muzyki), jak i odbiorcy.…”

“…obraz otoczenia katedry w Oliwie i regionu prezentowany z drona w projekcie "Wygrywamy przyszłość" 7 ) szerokiemu gronu użytkowników �nternetu. Popularność wirtualnej prezentacji organów i muzyki organowej daje możliwość zrozumienia trudnego czasu pandemii i wskazuje na tęsknotę publiczności za rzeczywistym przeżyciem muzycznym (Kearney 2020).…”